پیش بینی بهزیستی روانی بر اساس ذهن آگاهی با نقش میانجی گری شفقت به خود در سالمندان

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی بهزیستی روانی بر اساس ذهن آگاهی با نقش میانجی گری شفقت به خود در سالمندان انجام شد. پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی و طرح پژوهش توصیفی از نوع همبستگی (تحلیل مسیر) بود. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه سالمندانی بودند که در نیمه اول سال ۱۴۰۲ در مراکز سالمندان کرج حضور داشتند که بر اساس آمار به دست آمده از بهزیستی حدودا ۱۰۰۰ نفر بودند. روش نمونه گیری در این پژوهش به صورت تصادفی خوشه ای بود. برای جمع آوری دادههای مورد نیاز پژوهش از پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف (۱۹۸۹)، مقیاس شفقت به خود نف (۲۰۰۳) و پرسشنامه ذهن آگاهی براون و رایان (۲۰۰۳) استفاده گردید. به منظور تجزیه و تحلیل دادهها از آزمون تحلیل مسیر استفاده شد که نتایج نشان داد نقش میانجی شفقت به خود در رابطه بین ذهن آگاهی و بهزیستی روانشناختی مورد تایید قرار گرفت ، همچنین بین ذهن آگاهی با بهزیستی روانشناختی سالمندان رابطه وجود دارد، رابطه بین ذهن آگاهی با شفقت به خود مثبت بوده و رابطه بین شفقت به خود با بهزیستی روانشناختی سالمندان مورد تایید قرار گرفت .

Keywords:

بهزیستی روانی , ذهن آگاهی , شفقت به خود , سالمندان