اثر بخشی درمان مبتنی بر تنظیم هیجان بر کاهش اضطراب و سرگردانی ذهنی دانشجویان پرستاری شهر ساری در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱

با توجه به تجارب متفاوت دانشجویان در محیط دانشگاهی که شامل انتظارات و خواسته های قابل توجه میشود امکان بروز استرس و اضطراب و همچنین به خطر افتادن موفقیت تحصیلی و بهزیستی این گروه از افراد جامعه افزایش پیدا میکند؛ در همین راستا این امر در میان دانشجویان پرستاری که ملزم به مدیریت خواسته های تحصیلی در کنار استرس های اجتماعی و شخصی مرتبط با حضور در دانشگاه و همچنین استرسهای اضافی تجربه شده در محیط بالینی هستند با شدت بیشتری مشاهده می شود. به همین دلیل هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر تنظیم هیجان بر کاهش اضطراب و سرگردانی ذهنی دانشجویان پرستاری بود. روش پژوهش حاضر از نوع تجربی از نوع نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانشجویان رشته پرستاری دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساری در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ بودند. داده ها با استفاده از مقیاس سرگردانی ذهنی کاربر و همکاران (۲۰۱۳) و پرسشنامه اضطراب یک (۱۹۸۸) جمع آوری شدند. هم چنین داده ها با استفاده از روش کوواریانس چند متغیره و تک متغیره نرم افزار ۲۶ SPSS تحلیل شدند. نتایج نشان داد که بین دو گروه درمان مبتنی بر تنظیم هیجان و گروه کنترل بر کاهش اضطراب و سرگردانی ذهنی دانشجویان پرستاری تفاوت معناداری از نظر آماری وجود دارد و درمان مبتنی بر تنظیم هیجان بر کاهش اضطراب و سرگردانی ذهنی دانشجویان پرستاری موثر بود. بنابراین می توان نتیجه گرفت که با توجه به تاثیر مثبت درمان مبتنی بر تنظیم هیجان بر کاهش اضطراب و سرگردانی ذهنی دانشجویان پرستاری استفاده از این روشها در برنامه ریزی اقدامات بهداشت روانی به خصوص برای دانشجویان پرستاری توصیه میشود.

Keywords:

درمان مبتنی بر تنظیم هیجان , اضطراب , سرگردانی ذهنی , دانشجویان پرستاری