عزت نفس و سایبرکندریا: اثرات میانجی اضطراب سلامت و علائم وسواس فکری-عملی در نوجوانان

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه عزت نفس با سایبرکندریا از طریق متغیرهای میانجی اضطراب سلامت و علائم وسواس فکری-عملی بود. پژوهش از نظر هدف بنیادی و از طرح های همبستگی مبتنی بر تحلیل روابط ساختاری بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان (دختر و پسر) دوره دوم متوسطه شهر بجنورد در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ بود که از این میان ۴۵۵ نفر به شیوه خوشه ای تصادفی چندمرحله ای به عنوان نمونه پژوهش گزینش شدند. برای گردآوری داده ها از مقیاس شدت سایبرکندریا مک الروی و شولین (۲۰۱۴)، مقیاس عزت نفس روزنبرگ (۱۹۶۵)، پرسشنامه اضطراب سلامت سالکوسکیس و وارویک (۲۰۰۲) و پرسشنامه وسواس فکری-عملی مادزلی (۱۹۷۷) استفاده شد. یافته-ها نشان داد شاخص های برازش به دست آمده از مدل کلی با داده های جمع آوری شده برازش مطلوب را دارا بودند. رابطه میان عزت نفس با سایبرکندریا، اضطراب سلامت و علائم وسواس فکری-عملی منفی و مستقیم بود (۰۱/۰≥p ). بین علائم وسواس فکری-عملی و اضطراب سلامت با شدت سایبرکندریا نیز یک رابطه مثبت و مستقیم وجود داشت (۰۱/۰≥p ). در نهایت اثر غیر مستقیم عزت نفس بر سایبرکندریا از طریق متغیر میانجی اضطراب سلامت و علائم وسواس فکری-عملی مورد تایید قرار گرفت (۰۱/۰≥p ). مطالعه حاضر بیش نظری بیشتری در مورد مفهوم سازی سایبرکندریا و امکان سنجی جهت های درمانی خاص ارائه می دهد.

Keywords:

اضطراب سلامت , سایبرکندریا , عزت نفس , وسواس فکری-عملی.