بررسی تاثیر تمرین هوازی اینتروال با دو شدت متفاوت بر میزان گلوکز سرمی، انسولین خون و Beclin-۱در بافت پانکراس Rat های نژاد ویستار دیابتی

هدف: از این تحقیق بررسی تمرین هوازی اینتروال با دو شدت متفاوت بر میزان گلوکز سرمی، انسولین خون و Beclin-۱در بافت پانکراس Rat های نژاد ویستار دیابتی بود. نمونه و جمعیت آماری: ۴۹ سر رت نر سه هفته ای با میانگین وزنی ۳±۱۵۹ گرم به هفت گروه ۵ تایی شامل، کنترل+ سالم، دیابت+ سالین، دیابت+ مکمل، دیابت+ تمرین ۱، دیابت+ مکمل+ تمرین ۱، دیابت+ تمرین ۲ و دیابت+ مکمل+ تمرین ۲ تقسیم شدند. برای القای دیابت، استرپتوزوتوسین (STZ) با دوز ۶۵ میلی گرم در کیلوگرم و ۱۵ دقیقه به دنبال آن نیکوتین امید (NA) با دوز۱۲۰ میلی گرم در کیلوگرم به صورت داخل صفاقی تزریق شد. دو نوع برنامه تمرین اصلی شامل اینتروال پرشدت (HIIT)، شامل ۶ هفته تمرین هر هفته ۵ جلسه که حاوی ۱۰ تناوب ۴ دقیقه ای با شدت ۹۰-۸۵ درصد VO۲max و تمرین اینتروال متوسط شدت (MIIT)، شامل ۶ هفته تمرین هر هفته ۵ جلسه که حاوی ۱۳ تناوب ۴ دقیقه ای با شدت ۷۰-۶۵ درصد VO۲max دویدن بر روی تردمیل بود. استراحت فعال بین تناوب ها نیز به صورت دویدن های ۲ قیقه ای با شدت ۱۰-۵ متر بر دقیقه بود. نتایج: نتایج نشان داد تمرین اینتروال بر گلوکز و انسولین خون و Beclin-۱ بافت پانکراس رت های دیابتی نر نژاد ویستار تاثیر معنی داری دارد.