تاثیر آموزش مهارت های زندگی و اجتماعی بر ابعاد خود کارآمدی تحصیلی دانش آموزان

هدف از تحقیق فعلی تعیین اثربخشی آموزش مهارت های زندگی و اجتماعی بر خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان بود. این مطالعه از نوع آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل می باشد. جامعه مورد مطالعه کلیه دانش آموزان دختر شهرستان قدس از شهرستان های استان تهران بودند. ۴۰ دانش آموز پس از اجرای آزمون خودکار آمدی تحصیلی به طور تصادفی به طور مساوی در گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. سپس در گروه آزمایشی به مدت ۱۰ جلسه آموزش مهارت های زندگی و اجتماعی اجرا شد، در حالی که گروه کنترل هیچ مداخله ای را دریافت نکردند. داده های به دست آمده با استفاده از آزمون t مستقل، تحلیل واریانس چند متغیری(MANOVA) و تحلیل کوواریانس (ANCOVA) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها حاکی از آن بود که خودکارآمدی تحصیلی در گروه آزمایشی در مقایسه با گروه کنترل به طور معناداری تغییر می کند.

Keywords:

مهارت های اجتماعی , خودکارآمدی تحصیلی , دانش آموزان