فهم مکانیسم های نابرابری آموزشی

به منظور فهم مکانیسم هایی که به نابرابری آموزشی منجر می شوند مدل هایی ترتیب داده شد. در این باره ابتدا نقش سرمایه گذاری والدین، سرمایه گذاری دولتی و اثرات محله و دوستان در عملکرد تحصیلی دانش آموزان در طول دوره مدرسه مدنظر قرار گرفت. سپس عواملی نظیر توانایی ها، محدودیت های مالی و نااطمینانی در تصمیم گیری برای ادامه تحصیلی در مقطع دانشگاه لحاظ شد. در گام آخر، در تلاش برای توضیح عوامل ماندگاری میان چندنسل، مدل های ساده گذارهای بین نسلی از دو جنبه نظری و تجربی در بوته آزمون قرار گرفت. فرضیه اصلی مدل های کسب مهارت فرزندان این است که نقش محوری والدین در تحصیل فرزندان میان علل مختلف نابرابری آموزشی ارتباط ایجاد می کند. والدین در کسب مهارت فرزندان خود به طور مستقیم سرمایه گذاری می کنند، از صحبت کردن و بازی کردن در نخستین سال های زندگی گرفته تا کمک به انجام تکالیف درسی و علمی در مراحل بعد. البته در این مسیر والدین با محدودیت هایی در زمان، مهارت و پول مواجه هستند و سرمایه گذاری آنها بستگی به عواملی دیگر نظیر کیفیت مدارس دولتی دارد. همچنین والدین با انتخاب محل زندگی و تحصیل و ثبت نام در فعالیت فوق برنامه در شکل دهی تجارب همسایه ها و دوستان فرزندان خود نقش دارند. این تصمیمات هستند که به نابرابری های آموزشی دامن می زنند، به خصوص در کشورهایی نظیر آمریکا که کیفیت مدارس دولتی بسیار متفاوت و رفتن به مدارس خصوصی بسیار هزینه بر است.

Keywords:

نابرابری , دانش آموزان , بین نسلی