پاتوفیزیولوژی بیماری دیابت خودایمن تاخیری در بالغین و مقایسه آن با دیابت نوع ۱ و دیابت نوع ۲

پاتوفیزیولوژی بیماری دیابت خودایمن تاخیری در بالغین (LADA) در مقایسه با دیابت نوع ۱ (T۱D) و دیابت نوع (T۲D) ۲ کمتر شناخته شده است. با این وجود برخی از ویژگیهای بالینی و ژنتیکی بیماران مبتلا به LADA، شبیه هر دو نوع دیابت اصلی میباشد و به همین علت، به نام دیابت نوع ۱,۵ هم شناخته میشود. براساس معیارهای ایمونولوژی انجمن دیابت، بیماران LADA با سه ویژگی شناسایی می-شوند: -۱ سن شروع بیماری بیش از ۳۰ سال،- ۲ وجود یکی از اتوآنتی بادی های علیه آنتیژن های سلولهای و -۳ عدم نیاز به انسولین درمانی حداقل در ۶ ماه اول بعد از تشخیص بیماری. LADA با ناهمگنی ژنتیکی، فنوتیپی و هومورال مشخص میشود که درجات مختلفی از مقاومت به انسولین و خودایمنی را در بر میگیرد. این ناهمگونی حتمالا ناشی از مکانیسمهای پاتولوژیک مختلف است که پیامدهایی برای درمان موثر این بیماران در پی دارد. در این مقاله مروری، درک فعلی و شکاف هایی که در رابطه با پاتوفیزیولوژی و ویژگیهای بالینی دیابت خودایمنی بزرگسالان وجود دارد مورد بحث قرار گرفته است.

Keywords:

دیابت ملیتوس , دیابت خودایمنی در بالغین , پاتوفیزیولوژی