ارائه الگوی غذایی با تغذیه پودر اسپیرولینا و تعیین نسبت بهینه با سنجش رشد و بقاء و استرس شوری و دمایی در A.franciscana در شرایط آزمایشگاهی

گونه آرتمیا یک غذای طبیعی است که در سیست گشایی ماهیان دریایی، سختپوستان، مصرف ماهیان آب شیرین و ماهیان زینتی بسیار مهم است. ناپلیهای آرتمیا یکی از متداول ترین طعمه های کشت شده در آبزی پروری هستند. آرتمیا را می توان از نظر اندازه و کیفیت تغذیه ای دستکاری کرد. استراتژی تغذیه در طول چند ده ه اخیر از طریق پیشرفت در ایجاد تغذیه بهینه مورد توجه قرار گرفته است. در این مطالعه به بررسی الگوی غذایی اسپیرولینا و ارائه دستور العمل در استفاده از این جلبک در آرتمیا و مقاومت این ارگانیسم در برابر استرسهای شوری و دمایی را مورد بررسی و شرح قرار میدهیم. یک کارآزمایی تغذیه برای بررسی اثر جایگزینی پودر اسپیرولینا بر رشد و بلوغ نسبت به دونالیلا انجام شد. در تیمار بندی آرتمیاها به غیر از تیمار شاهد ۱۵جیره مختلف از دوز %۲۰ تا %۳۰۰ اسپیرولینا با تکرارهایش بر روی آرتمیا فرانسیسکانا مورد آزمایش قرار گرفت و بازده رشد پایین را در غلظتهای کم و بسیار بالا ( همراه با سطوح پایین و زیاد مصرف، به ترتیب) و حداکثر در مقادیر متوسط یافت شد. همچنین این ارگانیسم های تغذیه شده مورد استرس های شوری و دمایی قرار گرفتند. با استفاده از این داده ها، دستورالعمل غذایی را مطابق کاربردهای آرتمیا می توان تعریف کردو همچنین مدل سازی نظری مبتنی بر شبیه سازی را ارائه میکنیم که به بهینه سازی غلظت اسپیرولینا در گونه A.franciscana کمک میکند.

Keywords:

آرتمیا , اسپیرولینا , استرس شوری , رشد