بررسی میزان نیاز آموزش خودمراقبتی در بیماران تحت همودیالیز

زمینه : بهترین نتایج مراقبت بهداشتی زمانی حاصل می شود که بیماران به طور فعال در مراقبت خود درگیر باشند. خودمراقبتی موجب افزایش کارایی و مهارت های فردی می شود. مشارکت در مراقبت مستلزم افزایش آگاهی، تغییر نگرش وکسب مهارت های خود مراقبتی است . درمان بیماران تحت درمان همودیالیز بدون مشارکت خود بیمار و انجام برخی ازفعالیت های خود مراقبتی نمی تواند به اندازه کافی موثر واقع شده و نتوایج دلخواه در برداشته باشد. روش بررسی:مطالعه حاضر از نوع توصیفی مقطعی می باشد که در بیمارستان های شهر زنجان انجام شود. جامعه پژوهش در این مطالعه تعداد ۷۱ بیمار تحت همودیالیز در بیمارستان های ولیعصر و شهید بهشتی که معیارهای ورود به مطالعه راداشتند بررسی شدند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه دموگرافیک و پرسشونامه نیازسنجی آموزشی بیماران تحتهمودیالیز می باشد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS ۲۴ تجزیه و تحلیل شدند. آزمون های آمار توصیفیاستفاده شد. یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد اکثر واحدهای پژوهش ۶۳.۴ مورد می باشد. و سن اکثر آنها ۵۷.۱۴درصد بین ۴۰ تا ۵۹ سال بود. در این پژوهش ۶۳.۴ درصد نمونه ها دارای بیماری زمینه ای بودند که بیشترین بیماریزمینه ای دیابت ۱۶.۶ درصد و سپس بیماری قلبی عروقی ۱۵.۴۹ درصد می باشد. اکثر نمونه ها ۵۰.۷ درصد نیمهوابسته از لحاظ آموزشی می باشند و ۲۶.۷۵ درصد نیز از نظر نیاز به آموز خودمراقبتی مستقل و در سطح مطلوببودند. نتیجه گیری: دستاورد اساسی در این مطالعه، مشارکت بیمار در فعالیت های خودمراقبتی می باشد. و این امرمیسر نمی شود مگر زمانی که ما به عنوان پرستار بتوانیم یک رابطه اطمینان بخش بین پرستار و بیمار در جهت حمایتو آموز بیمار فراهم کنیم و این امر زمانی تحقق می یابد که بیمار به صورت فعال در تصمیم گیری و برنامه ریزی برایخود مشارکت داشته باشد

Keywords:

همودیالیز , خودمراقبتی , تئوری اورم