لزوم بررسی و شناخت ژن ها در بهبود زخم پوستی تحت تیمار با ملیتین

پوست بخشی از دستگاه پوششی بدن است. بخش های دیگر این دستگاه مو، ناخن و غشاء مخاطی هستند .پوست دارای تا هفت لایه بافت اکتودرمی است که از عضلات، استخوان ها، رباط ها و اندام های داخلی محافظت می کند. پوست انسان شبیه پوست اکثر پستانداران دیگر است و بسیار شبیه پوست خوک است. اگرچه تقریبا تمام پوست انسان با فولیکول های مو پوشیده شده است، اما می تواند بدون مو به نظر برسد. نتایج نشان می دهد با استفاده از آنتی بادی پلیکلونال برعلیه ۲FGF مشخص شد که رگزایی و تولید کلاژن در محل زخم کاهش می یابد. همچنین در موشهای ناک اوت برای این ژن، مشخص شد که ترمیم زخم های عمیق این موش ها با مشکل همراه هستند. و تولید کلاژن در محل زخم در این موش ها کاهش می یابد. همچنین مطالعات حاکی از این است که افزایش بیان ۷FGF در فیبروبلاست و گیرنده آن درکراتینوسیت ها در محل زخم بیانگر این نکته است که این دو ژن موجب تحریک اپیتالیزاسیون در محل آسیب به روش پاراکرینی می شوند. و می توان گفت پوست به عنوان اولین خط دفاعی بدن در اثر ایجاد زخم می تواند در معرض ورود باکتری های مختلف و بروز عفونتهای باکتریایی شود. بیشتر زخم های عفونی ناشی از کلونیزاسیون باکتریایی هستند.

Keywords:

فیبرونکتین , متالوپروتئیناز , بهبود زخم پوستی , موش سوری نر بالغ , ملیتین