نقش آموزه های قرآن و حدیث در خودکنترلی
Publish place: Knowledge of health and religion، Vol: 6، Issue: 69
Publish Year: 1403
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 110
متن کامل این Paper منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل Paper (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_HRJ-6-69_004
تاریخ نمایه سازی: 7 خرداد 1403
Abstract:
خودکنترلی یکی از جنبه های اساسی رفتار انسان است که نقش مهمی در رشد فردی و رشد معنوی دارد و به معنای توانایی تنظیم و مدیریت افکار، عواطف و اعمال خود به منظور دستیابی به اهداف مورد نظر و حفظ حس تعادل درونی است. در متن اسلام، خودکنترلی از اهمیت زیادی برخوردار است، زیرا وسیله ای برای دستیابی به اهداف و آرمان های الهی و در نهایت سعادت تلقی می شود. آموزه های اسلام هر کدام به نوعی با خویشتنداری و انضباط در زندگی در ارتباط است و در مجموع چارچوبی برای تمرین انضباط نفس و پرورش حس قوی کنترل درونی را فراهم می کند. در ادامه به ارتباط بخشی از این آموزه ها با خودکنترلی اشاره می شود:
Authors
محمود شکوهی تبار
گروه مطالعات قرآن و حدیث در سلامت، دانشکده سلامت و دین، دانشگاه علوم پزشکی قم، قم، ایران.
