اثربخشی مداخله مددکاری اجتماعی مبتنی بر الگوی رهیاب (حل مسئله) بر توانمند سازی روانی دانشجویان

دانشجویان با ورود به دانشگاه با موقعیت های حساسی رو به رو می شوند که با تغییرات مهمی همراه بوده و باعث شکل گیری کشمکش هایی در تعاملات و سازگاری آن ها با افراد و محیط شده و آنان را مستعد ارتکاب رفتارهای پرخطر می نماید.کمک به دانشجویان به منظور افزایش توانمندی های آنان برای مواجهه درست با کشمکش ها و مشکلات، از اهداف مددکاری اجتماعی در این حیطه می باشد. هدف این پژوهش اثربخشی مداخله مددکاری اجتماعی مبتنی بر الگوی رهیاب (حل مسئله) بر توانمندسازی روانی دانشجویان است. پژوهش پیش رو یک مطالعه شبه آزمایشی با پس آزمون و پیش آزمون در دو گروه کنترل و آزمایش است. تعداد ۵۴ نفر از دانشجویان دانشگاه ها از روش در دسترس انتخاب و به دو گروه کنترل و آزمایش تفکیک شدند. مداخله شامل ۱۰ جلسه بر اساس الگوی حل مسئله رهیاب انجام گرفت. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه ها ی توانمندسازی روانی اجتماعی بهاره محمد مرادی و خودکارآمدی اجتماعی اسمیت و بتز استفاده شد. داده ها به وسیله نرم افزار spss و به روش تحلیل کوواریانس مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها نشان داد که مداخله مددکاری اجتماعی بر توانمندی روانی دانشجویان موثر بوده است، بطوریکه بین میانگین نمرات پیش آزمون و پس آزمون گروه آزمایش تفاوت معناداری وجود داشت در حالی که تفاوت معناداری در پیش آزمون و پس آزمون گروه کنترل مشاهده نشد.. در پس آزمون در رابطه با توانمندی روانی میانگین در گروه آزمایش ۸۵/۷۳ و در گروه کنترل ۵۵/۶۰ بود که نشان دهنده تفاوت معنی دار بین دو گروه است. نتیجه یافته ها نشان داد مداخله مددکاری اجتماعی مبتنی بر الگوی رهیاب (حل مسئله) بر توانمندی روانی دانشجویان دارای تاثیر مثبت می باشد.

Keywords:

الگوی رهیاب , توانمندسازی روانی , دانشجویان , مداخله مددکاری اجتماعی