تبیین ارتباط تعلق خاطر به مدرسه و اضطراب امتحان با نقش میانجی فرسودگی تحصیلی در دانش آموزان

هدف اصلی این تحقیق تبیین ارتباط تعلق خاطر به مدرسه و اضطراب امتحان با نقش میانجی فرسودگی تحصیلی در دانش آموزان بود. روش تحقیق از نوع توصیفی – پیمایشی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری کلیه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم شهر سلماس بودند. به دلیل تعداد بالای جامعه و مراجعه به جدول مورگان، تعداد ۳۸۴ دانش آموز به صورت خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. محقق از پرسشنامه احساس تعلق به مدرسه براون و ایوانز (۲۰۰۰)، پرسشنامه اضطراب امتحان ابوالقاسمی و همکاران (۱۳۷۵) و پرسشنامه فرسودگی تحصیلی برسو و همکاران (۱۹۹۷) برای جمع آوری داده های آماری استفاده کرد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از شاخص های آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و از آزمون های آمار استنباطی (تحلیل رگرسیون چندگانه به روش هم زمان) استفاده گردید. نتایج پژوهش نشان داد بین تعلق خاطر به مدرسه و اضطراب امتحان و فرسودگی تحصیلی در دانش آموزان رابطه معناداری وجود دارد. همچنین با توجه به ضریب تعیین ۲۲ درصد از واریانس متغیر اضطراب امتحان و ۳۹ درصد واریانس متغیر فرسودگی تحصیلی به وسیله تعلق خاطر به مدرسه پیش بینی می شود. درنتیجه دانش آموزانی که احساس تعلق خاطر قوی به مدرسه دارند، به طورکلی احساس تعلق به محیط تحصیلی را تجربه می کنند. این احساس می تواند به معنای داشتن ارتباط قوی با همکلاسی ها، معلمان و مدیران مدرسه، داشتن احساس ارزشمندی و تحقق خود در محیط تحصیلی و داشتن ارتباط مثبت با مدرسه و هویت تحصیلی باشد

Keywords:

تعلق خاطر به مدرسه , اضطراب امتحان , فرسودگی تحصیلی