نقش فعالیتهای فرهنگی و پرورشی در جلو گیری از آسیب های اجتماعی دانش آموزان

مدرسه اولین محیط اجتماعی است که کودک و نوجوان ناچار است خود را با نظم و قوانین آن هماهنگ سازد. این نظم و تربیت مسلما از قوانین و مقرراتحاکم در خانواده رسمیتر و اطاعت از آن لازم است. در این مرحله است که کودک و نوجوان ناسازگار و نامتعادل که استعداد پیروی از نظم یا هماهنگی بامحیط را ندارد، با عدم موفقیت مواجه میشود. مدرسه به عنوان یک واحد کنترلی اجتماعی به دانشآموزان میآموزد که چرا به خاطر هدف و نظم جامعهآموزشی لازم است مقررات را رعایت کنند . از سوی دیگر یکی از دغدغه های دولت و کارشناسان اجتماعی، حفظ سرمایه ی انسانی و به تبع آن پیشگیری ازوقوع جرایم در بین کودکان و نوجوانان است. در این ارتباط آموزش و پرورش در کنار دیگر نهادها میتواند به عنوان یکی از نهادهای موثر در جامعه بارویکرد اجتماعی در سطوح مختلف پیشگیری (وضعی و اجتماعی) وارد شود و با تمرکز بیشتر بر کودکان و نوجوانان دانش آموز در تعاملی منطقی و تعریفشده و با جهت گیری اجتماعی، به کاهش بزهکاری و مهار آن بپردازد . یکی از اساس ترین بخش های پیشگیری رشدمدار، توجه به جایگاه آموزش و پرورشدر پیشگیری از جرم است. با نگاهی عمیق به عملکرد تربیتی آموزش و پروش در میزان ارتکاب به جرم در سنین پایین و بزرگسالی درمییابیم که آمار برخیاز جرایم در میان دانشآموزان نشان دهندهی آن است که نظام آموزش و پرورش در ایران به وظایف و کارکردهای آموزشی و به خصوص پرورشی خود بهدرستی عمل نکرده است. در واقع میتوان گفت مدارس ما بر آموزش کلیشه ای و مبتنی بر حفظ کردن و نمره، بیشتر از توجه به شیوه های تربیتی و پیشگیریو بررسی زیربنایی مشکلات توجه دارد.

Keywords:

فعالیت های فرهنگی , پرورشی , جلو گیری , آسیب های اجتماعی , دانش آموزان