پیش بینی خودکارآمدی تحصیلی بر اساس مطلوبیت اجتماعی و تربیت اخلاقی دانش آموزان مدارس متوسطه شهر نورآباد ممسنی

این مطالعه با هدف پیش بینی خودکارآمدی تحصیلی بر اساس مطلوبیت اجتماعی و تربیت اخلاقی دانش آموزان مدارس متوسطه دوم شهر نورآباد ممسنیانجام شد. پژوهش حاضر به لحاظ هدف، کاربردی و به لحاظ ماهیت و روش از نوع پژوهش های توصیفی همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش شاملکلیه دانش آموزان دوره متوسطه دوم شهر نورآباد ممسنی در سال تحصیلی ۱۴۰۱ - ۱۴۰۰ به تعداد ۴۶۰ نفر و حجم نمونه شامل ۲۱۰ نفر دانش آموز بود، که به روش تصادفی طبقه ای و بر اساس جدول مورگان انتخاب شده بودند. برای جمع آوری داده ها از سه پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی (اون و فرامن، ۱۹۸۸)، مطلوبیت اجتماعی (پور محمدی و همکارن، ۱۳۹۸) و تربیت اخلاقی (گریگوری و همکاران، ۱۹۹۰) استفاده شد. روایی محتوایی هر سه پرسشنامه توسط صاحبنظران تایید گردید است و پایایی آن پس از اجرای آزمایشی بین ۳۰ نفر از دانش آموزان به وسیله محاسبه آلفای کرونباخ برای سه پرسشنامه به ترتیب ۸۲ / ۰ ، ۷۴ / ۰ و ۸۵ / ۰ تعیین گردید. داده های گردآوری شده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه مورد تحلیل قرار گرفته اند و نرم افزار SPSS استفاده شد. نتایج نشان داده است که رابطه معناداری بین تربیت اخلاقی، مطلوبیت اجتماعی و خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان مدارس دوره متوسطه دوم ممسنی وجود دارد و همچنین تربیت اخلاقی و مطلوبیت اجتماعی، پیشی بینی کننده خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان بود.

Keywords:

تربیت اخلاقی , مطلوبیت اجتماعی , خودکارآمدی تحصیلی