بررسی اثر ۱۲ هفته تمرین منتخب بر تعادل و عملکرد حرکتی در بیماران شارکوماری توث (مطالعه موردی)

زمینه و هدف: بیماری شارکوت ماری توث شایعترین نوروپاتی محیطی ارثی بوده که ابتدا تحت عنوان آتروفی عضانی پیشرونده پرونئال نامیده شد. شیوع این بیماری ۱ در هر ۲۶۰۰ نفر میباشد. در این بیماری، یک موتاسیون ژنی منجر به ساخت پروتئین غیرطبیعی غاف میلینی آکسونهای اعصاب محیطی و در نتیجه دژنراسیون عصبی میشود. شارکوت ماری توث، منجر به درگیری اعصاب حسی و حرکتی میشود. اولین عائم این بیماری عبارتند از: افتادن، پیچ خوردگی مچ پا، دست و پا چلفتی هنگام راه رفتن، گرفتگی عضات ساق پا و به مرور زمان راه رفتن شبیه به اسب، تغییر شکل پا، انگشتان چکشی و کف پای گود است. کنترل ضعیف زانو و زمین خوردن مکرر ممکن است بیمار را به داشتن صندلی چرخدار سوق دهد . روش ها: هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثر ۱۲ هفته تمرینات تعادلی و عملکردی بر تعادل و عملکرد حرکتی بیمار ۲۳ ساله شارکوماری توث بود. به همین خاطر یک پروتکل تمرینی طراحی شده بصورت سه روز در هفته و درمدت ۱۲ هفته با رعایت اصل اضافه بار اجرا گردید. به منظور اندازه گیری اثربخشی پروتکل تمرینی در هفته های اول ، سوم، پنجم، هفتم، نهم و دوازدهم تست برگ جهت بررسی وضعیت تعادل و تستهای عملکردی شنا و راه رفتن از بیمار گرفته شد. نتایج: نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که هرچند میزان تعادل و عملکرد حرکتی بیمار در طول دوازده هفته با فراز و فرودهایی همراه بود اما بطور کلی هم تعادل و هم عملکرد حرکتی بیمار بهبود یافت. بحث و نتیجه گیری: باتوجه به اینکه در تحقیق حاضر تقویت عضات قامت مورد توجه بود، احتماا بهبود تعادل در این بیمار نیز در اثر افزایش قدرت این عضات باشد. تاثیر تمرینات تقویتی و تعادلی در تقویت عضات اندام تحتانی از طریق دستیابی به راستای مطلوب تنه و اندامهای تحتانی ،نشانداده شد. همچنین بهبود در زمان برخاستن ورفتن در این تحقیق میتواندحاکی از افزایش قدرت عضانی در این آزمودنی باشد. از طرف دیگر سازوکار احتمالی این تغییرات را میتوان در اثربخشی تمرینات تعادلی و عصبی عضانی برگیرنده های حسی عمقی جستجو کرد.

Keywords:

شارکو ماری توث , تعادل , عملکرد حرکتی , تمرین منتخب