اثربخشی آموزش مفاهیم معنوی با محوریت ذکر و دعا بر هوش اخلاقی و کیفیت دلبستگی در دانش آموزان پایه پنجم ابتدایی شهر اصفهان

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش مفاهیم معنوی با محوریت ذکر و دعا بر هوش اخلاقی و کیفیت دلبستگی دانش آموزان پایه پنجم ابتدایی شهر اصفهان در سال تحصیلی ۱۳۹۸-۹۹ انجام شد. روش این پژوهش کاربردی و نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش، دانش آموزان پایه ی پنجم ابتدایی شهر اصفهان در سال تحصیلی ۹۹ -۱۳۹۸ بود و نمونه گیری به روش در دسترس انجام شد . به این ترتیب که، ۳۰ دانش آموز به صورت در دسترس انتخاب شده و تصادفی در ۲ گروه ۱۵ نفره آزمایش و کنترل گمارش شدند. آموزش مفاهیم معنوی به روش داستان گویی (ایفای نقش، نمایش و..) در ۸ جلسه ۴۵ دقیقه ای روی دانش آموزان گروه آزمایش اجرا شد. ابزارهای مورد استفاده پرسشنامه دلبستگی کودک - والد IPPA-) (R گالون و رابینسون (۲۰۰۵) و پرسشنامه سنجش هوش اخلاقی (MCI) لینک و کیل (۲۰۱۱) بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد که آموزش مفاهیم معنوی با محوریت ذکر و دعا به طور معنادار با ضریب اثر ۰/۳۵۱بر هوش اخلاقی و با ضریب اثر ۰/۷۹۹ بر کیفیت دلبستگی دانش آموزان تاثیر دارد .(p=۰/۰۰<۰/۰۱) از یافته های پژوهش میتوان نتیجه گیری کرد که آموزش مفاهیم معنوی با محوریت ذکر و دعا منجر به افزایش هوش اخلاقی و بهبود کیفیت دلبستگی با والدین در دانش آموزان میشود.

Keywords:

آموزش مفاهیم معنوی , ذکر , دعا , هوش اخلاقی , کیفیت دلبستگی