بررسی آموزش مهارتهای اجتماعی بر کمرویی دانش آموزان در شبکه ی آموزش دانش آموزان (شاد)

هدف از پژوهش حاضر تعیین اثر بخشی آموزش مهارت های اجتماعی بر کاهش کم رویی در دانش آموز(م،ش) پایه اول، دبستان شهید سمیه محمود آباد از روستاهای شهرستان خدابنده در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ است. برای جمع آوری اطلاعات از روش هایی مانند مشاهده ی رفتار دانش آموز (در کلاس ، بستر شاد ،زنگ تفریح،زنگ ورزش،در بین راه مدرسه تا خانه) مصاحبه(با دانش آموز، مدیر، معلم، والدین دانش آموز )و بررسی پرونده دانش اموز استفاده شد. در بررسی های انجام شده به این نتیجه رسیدیم که مشکل دانش اموز ریشه در ترس یا اضطراب خانواده، و نحوه برخورد خانواده ایشان دارند. دراین پژوهش به تاثیر گام های آموزشی در بر طرف مشکل کم رویی در کلاس پرداخته شد نتایج به دست آمده نشان داد که به کار گیری این گام ها آموزشی میتوانند در مسیر پیشرفت و کم رویی دانش آموز مفید و مثمرثمر واقع شود. همچنین به خانواده توصیه شد که ارتباط عاطفی خوبی با فرزندشان داشته باشند. دانش آموز( م،ش) در گروه های کلاسی ،پرورشی،ورزشی،فرهنگی شرکت داده شد از خانواده خواسته شد که دانش آموز را به مراسم های خانوادگی برده و با توجه به شرایط پاندمی از تماس تصویری و صوتی استفاده کنند تا اضطراب حضور در جمع برایش کاهش یابد. بیشتر سعی شد موقعیت هایی ایجاد شود تا دانش آموز بتواند فرصت و نحوه ی برخورد با معلم و همکلاسی ها داشته باشد و با آنها وارد تعامل شود و کارهای گروهی و جمعی انجام دهد تا از انزوا و گوشه گیری که به دلیل کم رویی ایجاد شده خارج شود.

Keywords:

ابتدایی , خجالتی , کلاس , کم رویی , مهارت اجتماعی.