اثربخشی روش تدریس مبتنی بر نقشه مفهومی بر بهبود تواناییهای شناختی در درس علوم تجربی دانش آموزان دختر پایه چهارم شهر کرمان

هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی روش تدریس مبتنی بر نقشه مفهومی بر تواناییهای شناختی دانش آموزان دختر پایه چهارم شهر کرمان بود. طرح پژوهش حاضر، آزمایشی با پیش آزمون-پس آزمون همراه با گروه گواه و با استفاده از جایگزینی تصادفی آزمودنیهای در گروه های آزمایشی و گواه بود. جامعه آماری، شامل تمامی دانش آموزان دختر سال چهارم دوره ابتدایی شهر کرمان بود که در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ در مداس ابتدایی این شهر مشغول به تحصیل بودند که از این جامعه تعداد ۵۰ دانش آموز با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه ۲۵ نفر) گمارش شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه توانایی شناختی نجاتی (۱۳۹۲) بود. گروه آزمایشی به مدت ۸ جلسه آموزشی که مبتنی بر اثربخشی نقشه های مفهومی بر تواناییهای شناختی دانش آموزان در درس علوم تجربی به صورت گروهی توسط پژوهشگر تدوین و طراحی شد، مورد آموزش قرار گرفتند. گروه گواه هیچگونه آموزشی دریافت نکرد. جهت تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده از نرم افزار SPSS-۲۴ استفاده شد. نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که نمرات تواناییهای شناختی دانش آموزان گروه آزمایش در درس علوم تجربی به طور معنیداری با گروه گواه تفاوت دارد و تواناییهای شناختی دانش آموزان را بهبود یافته است. بنابراین، روش آموزش نقشه مفهومی قادر به بهبود تواناییهای شناختی دانش آموزان میباشد و از این راهبرد یادگیری میتوان برای بهبود پیشرفت تحصیلی دانش آموزان استفاده نمود.

Keywords:

تواناییهای شناختی , آموزش نقشه مفهومی , درس علوم تجربی , دانش آموزان