اثربخشی مهارت حل مسئله بر کاهش رفتارهای پرخطر و عود افکار منفی دانش آموزان

هدف این پژوهش اثربخشی مهارت حل مسئله بر کاهش رفتارهای پرخطر و عود افکار منفی دانش آموزان بود. طرح پژوهش این پژوهش نیز نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش آموزان مقطع دوم دبیرستان منطقه ۱ شهر تهران را تشکیل دادند. در این پژوهش از روش نمونه گیری در دسترس استفاده شد. تعداد ۳۰ نفر که همزمان کمترین نمره را در آزمون رفتارهای پرخطر(احمدپور ترکمان، (۱۳۹۰ و عود افکار منفی(افکار خودآیند منفی)کسب نمودند، برای درمان گروهی انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه (آزمایش و کنترل) ۱۵) نفر آزمایش و ۱۵ نفر گواه) جایگزین شدند و مهارت حل مسئله به مدت ۱۰ جلسه دو ساعته (هر هفته یک جلسه) اجرا گردید. در این پژوهش با توجه به ماهیت تحقیق و فاصله ای بودن مقیاس متغیرهای وابسته، از آزمون پارامتری تحلیل کواریانس در محیط نرم افزار SPSS-۲۲ استفاده گردید. نتایج نشان داد که درمان مهارت حل مسئله بر رفتارهای پر خطر و عود افکار منفی در سطح ۰/۰۰۱ فرض صفر را رد می کند. به عبارتی با اطمینان %۹۹ می توان ادعا کرد که بین رفتارهای پر خطر در مرحله پیش آزمون و پس آزمون تفاوت معناداری ایجاد شده است. همچنین بین عود افکار منفی در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون تفاوت معناداری مشاهده می گردد. نتایج آماره اندازه اثر نشان می دهد که درمان مهارت حل مسئله توانسته بر رفتارهای پر خطر با اندازه اثر (۰/۶۲) بیش از عود افکار منفی با اندازه اثر (۰/۲۸) تاثیر معنادار ایجاد کند.