بررسی اثربخشی طرحواره درمانی بر دشواری در تنظیم هیجان دانش آموزان شهر ایذه

هدف از انجام پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی طرحواره درمانی بر دشواری در تنظیم هیجان در دانش آموزان دختر متوسطه شهر ایذه بود. پژوهش حاضر به شیوه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه گواه اجرا شد. جامعه آماری این پژوهش، شامل تمامی دانش آموزان دختر پایه یازدهم دوره دوم متوسطه شهر ایذه در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ بود که از این جامعه آماری با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی چندمرحله ای ۶۰ دانش آموزان دختر انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه ۳۰ نفره آزمایش و گواه گمارش شدند. سپس مداخله طرحواره درمانی طی ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای به صورت جلسات هفتگی روی گروه آزمایش اجرا شد و گروه گواه مداخله ای دریافت نکرد. ابزار مورد استفاده در این پژوهش، مقیاس دشواری در تنظیم هیجان (DERS) بود. از تحلیل کواریانس و نرم افزار SPSS نسخه ۲۴ برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده گردید. سطح معنیداری در این پژوهش p<۰/۰۰۱ در نظر گرفته شد. نتایج به دست آمده از تحلیل داده ها نشان داد که طرحواره درمانی به طور معنیداری نمرات دشواری در تنظیم هیجان را در افراد گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه بهبود بخشیده است. بنابراین، طرحواره درمانی میتواند به عنوان یک روش درمانی مناسب و موثر در بهبود مشکلات هیجانی دانش آموزان مورد استفاده قرار گیرد.

Keywords:

طرحواره درمانی , دشواری در تنظیم هیجان , دانش آموزان