اثربخشی آموزش مدیریت زمان بر اعتیاد به اینترنت و اهمال کاری تحصیلی دانش آموزان مقطع متوسطه اول

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثر بخشی آموزش مدیریت زمان بر اعتیاد به اینترنت و اهمال کاری تحصیلی دانش آموزان مقطع متوسطه اول شهر رشت انجام شد. طرح این پژوهش طرح نیمه آزمایشی پیش آزمون- پس آزمون بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر مقطع اول متوسطه شهر رشت در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ بود. تعداد ۳۰ دانش آموز به صورت در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند و سپس به طور تصادفی و با روش قرعه کشی به دو گروه آزمایش و کنترل هر کدام ۱۵ نفر تقسیم شدند هر دو گروه در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون به پرسشنامه اعتیاد به اینترنت یانگ (۱۹۹۸) و پرسشنامه اهمال کاری تحصیلی سولومون و راث بلوم (۱۹۸۴) پاسخ دادند. پس از انتخاب نمونه برای گروه آزمایش آموزش مدیریت زمان به شیوه گروهی به مدت ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای به صورت هفتگی اجرا شد و گروه کنترل در این مدت مداخله ای دریافت نکردند داده ها با استفاده از روشهای آمار توصیفی نظیر فراوانی درصد، میانگین و انحراف استاندارد و از روشهای آمار استنباطی نظیر تحلیل کواریانس چند متغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که آموزش مدیریت زمان بر کاهش اعتیاد به اینترنت و کاهش اهمال کاری تحصیلی دانش آموزان تاثیر دارد. لذا به فعالان عرصه مشاوره مدارس پیشنهاد می شود که دانش آموزان را با آسیب های احتمالی استفاده بدون کنترل از فضای مجازی و مدیریت زمان ا آشنا نمایند.

Keywords:

مدیریت زمان , اعتیاد به اینترنت , اهمال کاری , دانش آموزان