اثربخشی خودتنظیمی تحصیلی بر هیجانهای تحصیلی و تجارب مثبت دانش آموزان با مشکلات رفتاری در مدرسه

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش خودتنظیمی تحصیلی بر هیجان های تحصیلی و تجارب مثبت دانش آموزان با مشکلات رفتاری در مدرسه انجام گرفت. طرح پژوهش، نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانش آموزان پسر مقطع ابتدائی شهر بندرعباس در سال ۱۴۰۳-۱۴۰۲ بود. نمونه پژوهشی شامل ۳۰ نفر با توجه به معیارهای ورود و خروج از جامعه آماری مذکور بودند که به روش نمونه گیری هدفمند از طریق غربالگری شناسایی و وارد مطالعه شدند. گروه آزمایش طی ۸ جلسه ۶۰ دقیقه ای (هر هفته یک جلسه) آموزش خودتنظیمی تحصیلی زیمرمن و ریزمبرگ (۱۹۹۷) را دریافت کردند و در این فاصله گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. ابزارهای پژوهش شامل سیاه هی مشکلات رفتاری کودک (CBCL) آخنباخ (۱۹۹۱)، پرسشنامه هیجان های تحصیلی (AEQ) پکران و همکاران (۲۰۰۵) و مقیاس تجارب مثبت در مدرسه (PSEQ) فیورلانگ و همکاران (۲۰۱۳) بود. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیری تجزیه وتحلیل شدند. نتایج نشان داد که با کنترل اثر پیش آزمون، بین دو گروه آزمایش و گواه از نظر هیجان های تحصیلی و تجارب مثبت در مدرسه تفاوت معناداری وجود دارد .(p<۰/۰۵) با توجه به یافته ها میتوان گفت که آموزش مهارت های خودتنظیمی تحصیلی به دانش آموزانی که مشکلات رفتاری دارند، روشی کارآمد برای افزایش هیجان ها و تجارب مثبت و خوشایند در مدرسه آنان می باشد.

Keywords:

خودتنظیمی تحصیلی , هیجان های تحصیلی , تجارب مثبت در مدرسه , مشکلات رفتاری.