تعیین رابطه بین مدیریت منابع انسانی سبز، آگاهی زیست محیطی و رفتارهای سبز: نقش تعدیلگر رهبری خدمتگزارانه

هدف اصلی پژوهش حاضر تعیین رابطه بین مدیریت منابع انسانی سبز و رفتارهای سبز کارکنان با نقش واسطه ای آگاهی زیست محیطی و نقش تعدیلگر رهبری خدمتگزارانه بود. این پژوهش از نظر ماهیت پژوهش، در زمره پژوهش های توصیفی – همبستگی و از نظر هدف پژوهش، در زمره پژوهش های کاربردی جای می گیرد. جامعه آماری پژوهش حاضر تمامی کارکنان شهرداری منطقه ۱ استان تهران می باشندکه تعداد آنها۴۲۰ نفر می-باشد. روش نمونه گیری به صورت تصادفی در دسترس است که تعداد نمونه آماری با استفاده از فرمول کوکران ۲۰۱ نفر محاسبه شد. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه مدیریت منابع انسانی سبز زید و همکاران (۲۰۱۸)، آگاهی زیست محیطی سرمد و همکاران (۱۳۹۰)، رفتار سبز کارکنان شاه (۲۰۲۳) و رهبری خدمتگزارانه پترسون (۲۰۰۳) و حضرتی (۱۳۸۸)، استفاده شد. همچنین به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش مدل سازی معادلات ساختاری با نرم افزار Lisrel v ۸.۸ استفاده شد. نتایج ضریب مسیر نشان داد بین مدیریت منابع انسانی سبز با رفتارهای مربوط به وظیفه و رفتارهای مربوط به عملکرد طرفداران محیط زیست رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. همچنین آگاهی زیست محیطی تاثیر مدیریت منابع انسانی سبز را بر رفتارهای مربوط به وظیفه طرفداران محیط زیست را واسطه نمی کند ولی رفتارهای مربوط به عملکرد طرفداران محیط زیست را واسطه می کند. با توجه به نتایج رهبری خدمتگزار تاثیر مدیریت منابع انسانی سبز را بر رفتارهای مربوط به وظیفه و عملکرد طرفداران محیط زیست را تعدیل نمی کند. ولی نتایج گویای آن بود که رهبری خدمتگزار تاثیر مدیریت منابع انسانی سبز را بر آگاهی زیست محیطی تعدیل می کند. با توجه به نتایج پیشنهاد می شود سیاستگذاران قوانین و مقرراتی را به منظور حمایت و تشویق طرح های سبز از جمله ارزیابی اثرات و سیستم های مدیریت پسماند در شهرداری ها معرفی کنند.

Keywords:

آگاهی زیست محیطی , رفتارهای سبز , رهبری خدمتگزارانه , مدیریت منابع انسانی سبز