بررسی خطاب واژه ها و عبارات خطاب در متن های گفتگومحور اشعار گیلکی شیون فومنی

هدف اصلی این تحقیق بررسی خطاب­واژه­ها در منظومه­ های گیلکی شیون فومنی براساس رویکرد گفت وگومحوری به ­عنوان محور اصلی است که باتوجه به بافت، موقعیت، جنسیت، سن، طبقه و منزلت اجتماعی افراد به­ صورت­ های مختلف نظیر ضمایر خطاب، القاب خویشاوندی، گروه­های اسمی و عبارات توصیفی ساخت­بندی شده­ اند. این عبارات توصیفی شامل خطاب­ واژه­ های مذهبی، صمیمانه، احترام­ آمیز، استعاری و کنایی، تابو و دشواژه، طنزآمیز، تمسخرآمیز و توهین­ آمیز و دشنام آمده و لحن­ های گوناگون را پدید آورده است. توصیفات او از فضای سرسبز گیلان که با انواع لحن­ها در منظومه­هایش آمده، در کنار عواملی همچون استفاده از زبان و واژگان محاوره، اصطلاحات، تعبیرات و ضرب­المثل­های گیلکی، داستانی بودن، حسن تعبیر، تنوع و تحرک سبب پدید آمدن انواع لحن­ها در به­کارگیری خطاب­واژه­ها و عبارات خطاب می­ شود. روش تحقیق براساس نظریه زبان­ شناسان اجتماعی همچون براون، وارداف و پارکینسون و به شیوه تحلیل محتوا در اشعار گفت وگومحور گیلکی شیون فومنی است. نتایج تحقیق نشان می­ دهد که کاربرد خطاب­ واژه­ ها در اشعار گفت وگومحور با لحن­ های توصیه­ای، هشدار و تهدید بیشترین میزان بسامد و بعدازآن لحن­های طنز و تمسخرآمیز و توهین و دشنام در جایگاه دوم و سوم بیشترین میزان کاربرد را به ترتیب دارا هستند و در نهایت لحن­ های خوفناک و تعجبی و شگفتی کمترین میزان فراوانی را دارند.

Keywords:

اشعار گیلکی , چندلحنی , خطاب واژه , شیون فومنی , گفت وگومحور