نظام شمارش در چند زبان ایرانی و ناایرانی درون و برون ایران

در این پژوهش، نظام شمارش شماری از زبان­های رایج در درون و برون ایران بررسی شده است. روش شناسی پژوهش، ترکیبی از روش­شناسی استقرایی و قیاسی است؛ و داده­های آن به روش توصیفی- تحلیلی و تطبیقی بررسی شده­. هدف کانونی پژوهش، شناخت و تبیین ویژگی­های نظام شمارش زبان­هاست. زبان­هایی که داده­های آنها در این پژوهش بررسی و تحلیل شده، دو دسته­اند: شماری از زبان­های ترکی­تبار رایج در ایران و شماری از زبان­های ایرانی رایج در درون و برون ایران. به اقتضای نیاز، در تحلیل­ها و بررسی­های مقاله، از نظام شمارش زبان­های دیگری نیز سخن به میان آمده است. این پژوهش نشان می­دهد که در نظام شمارش زبان­های ترکی­تبار رایج در ایران و زبان­های ایرانی رایج در درون و برون ایران، گوناگونی چشم گیری دیده می­­شود؛ و زبان­های ایرانی و ناایرانی، در سطح نظام شمارش، اثرپذیری­های زیادی از یکدیگر داشته­اند. همچنین استدلال شده که برخی همانندی­های نظام شمارش زبان­های ایرانی و ناایرانی، برایند اثر تماس زبانی درازمدت است.

Keywords:

نظام شمارش , نظام ده گانی , نظام بیست گانی , زبان های ایرانی , زبان های ترکی تبار