بررسی و تحلیل برخی از دیدگاه های زبانی امام بخش صهبایی با تکیه بر شرح سه نثر ظهوری

اثر هنری دیگرگونه نگریستن است و این نگرش هنری در کارکردهای زبانی آشکار میگردد. بهرهگیری از عناصر زبانی نیز، نشانگر نگرش هنری هنرمند است؛ به این معنا که نویسنده با به­ کارگیری زبان هنری اثرش را فصیح و بلیغ و تاثیرگذار می گرداند. در پژوهش پیش رو به روش توصیفی-تحلیلی سعی کرده ایم به خوانش عناصر تازه کتاب «شرح سهنثر ظهوری» که نماینده نقد زبانشناسی نوظهور قرن نوزدهم میلادی در شبه قاره است بپردازیم؛ عناصر تازه­ای چون اختلاف لغات براساس اختلاف مصوت و صامت، بدل­البدل نوع تازه­ای از ابدال، توافق­ اللسانین در مبحث لغت. هدف اصلی این پژوهش، کشف و معرفی این عناصر تازه زبانی است که در حوزه زبانشناسی دوره صهبایی مطرح بوده است. دستاوردها گویای این است که شارح به­ خوبی توانسته در شرح اثر، ارتباط بین سه عنصر اساسی پدیدآورنده، متن و مخاطب را حفظ و موازین علمی زبانشناسی را که هنوز در حال تکوین بوده، رعایت کند. همچنین او به­ خوبی توانسته است مسائل زبانی دوره خود را، طبق اصول و موازین علمی روزگار در آثار خود پی بگیرد. بازخوانی علمی آرای زبانی صهبایی و معاصرانش می تواند برای مخاطب در ادراک آثار ادبی این دوره، شعرشناسی، نثرپژوهی و در نتیجه، غنابخشی به ظرفیت های نقد زبانی موثر افتد.

Keywords:

صهبایی , شبه قاره , نقد زبانی , توافق اللسانین , بدل البدل