ارتباط بین سبک های فرزندپروری ادراک شده و سلامت روان؛ نقش واسطه ای جهت گیری مذهبی در بین دانشجویان افغانستانی در ایران

هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه سبک های فرزندپروری و سلامت روان به واسطه گری جهت گیری مذهبی در دانشجویان افغانستانی در ایران است. به این منظور ۲۵۰ دانشجو به تفکیک ۱۱۶ پسر و ۱۳۴ دختر با میانگین سنی ۱۹ تا ۳۶ سال با روش نمونه گیری در دسترس از دانشگاه های مختلف ایران به مقیاس ادراک شیوه والدین (POPS) رابینز (۱۹۹۴)، مقیاس جهت گیری مذهبی آلپورت (۱۹۶۷) و فرم کوتاه پرسشنامه سلامت عمومی (۱۲ GHQ) گلدبرگ و هیلر (۱۹۷۰) پاسخ دادند. یافته های تحلیل مسیر نشان داد که مولفه های درگیری و گرمی مادر و حمایت پدر از خود مختاری، اثر مستقیم معنادار بر جهت گیری مذهبی درونی دارد. این مولفه ها همچنین، اثر غیر مستقیم معنادار بر افسردگی روانی و بدکنشی اجتماعی دارد. تمام مولفه های ادراک والدینی از طریق افزایش جهت گیری مذهبی درونی موجب کاهش مولفه های سلامت روان (افسردگی و بدکنشی اجتماعی) می شوند. به این ترتیب نقش واسطه ای جهت گیری مذهبی در رابطه میان سبک های فرزندپروری ادراک شده و سلامت روان تائید شد. هم چنین بین گروه پسران و دختران از نظر ادراک از سبک های فرزندپروری، سلامت روان و جهت گیری مذهبی تفاوت معناداری یافت نشد.

Keywords:

حمایت از خود مختاری , افسردگی روانی , بدکنشی اجتماعی , مهاجرت , دانشجویان افغانستان