تاثیر یک دوره تمرین هوازی همراه با محیط غنی بر حافظه فضایی و عامل نوتروفیک مشتق از مغز در بافت موش های صحرایی ماده نژاد ویستار سالمند مبتلا به آلزایمر

چکیدهمقدمه: تاثیر تمرین و محیط غنی بر برخی سازوکارهای درگیر در بیماری آلزایمر به خوبی شناخته نشده است. لذا هدف از انجام این تحقیق بررسی تاثیر یک دوره تمرین هوازی در محیط غنی سازی شده بر حافظه فضایی و عامل نوتروفیک مشتق از مغز در بافت هیپوکمپ موش های صحرایی ماده نژاد ویستار سالمند مبتلا به آلزایمر بود. روش پژوهش: در این مطالعه تجربی تعداد۳۰ راس موش صحرایی ماده نژاد ویستار سالمند بیست ویک ماهه و با میانگین وزنی ۲۰±۲۶۰گرم مورد استفاده قرار گرفت. و در ۶ گروه، کنترل-سالم، آلزایمر، گروه شم، آلزایمر + تمرین هوازی (تردمیل)، آلزایمر + محیط غنی، آلزایمر + محیط غنی شده + تمرین هوازی(تردمیل) قرار گرفتند. موش ها در هفته اول و دوم دو جلسه ۱۵ دقیقه ای با استراحت غیرفعال ۵ دقیقه ای با سرعت ۱۰ متر در دقیقه، در هفته سوم سه جلسه با سرعت ۱۵ متر در دقیقه با وقفه ۵ دقیقه ای و در هفته چهارم چهار جلسه با سرعت ۱۵ متر بر ثانیه با وقفه ۵ دقیقه ای در روز به تمرین پرداختند. در گروه محیط غنی حیوانات در یک جنس پلکسی گلاس بزرگ تر از قفس استاندارد به ابعاد (۶۰×۵۰×۷۰ cm۳) نگهداری شدند. در این قفس ها وسایلی مانند نردبان(سطح شیب دار)، لوله های توخالی، بلوک های چوبی و اسباب بازی های پلاستیکی قرار داده شد. در گروه های آلزایمر موش ها به وسیله تزریق کتامین (۸۰میلی گرم بر کیلوگرم) و زایلازین (۲۰ میلی گرم بر کیلوگرم ) به صورت درون صفاقی بی هوش شدند. سپس با تزریق های داخل بطنی مغزی (۱۰μg/rat) Aβآلزایمر القا شد. حافظه فضایی با آزمون ماز آبی موریس، BDNFو Trk-Bبه روش وسترن بلات اندازه گیری شدند برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون آنالیز واریانس یک راهه همراه با آزمون تعقیبی توکی(۰.۰۵>P) استفاده شد.یافته ها: در مطالعه مقدماتی به منظور ارزیابی حافظه فضایی موش ها یک هفته پس از تزریق بتاآمیلویید تمامی موش ها در دو گروه آلزایمر و کنترل قرار گرفتند. موش ها طی چهار روز در ماز آموزش دیدند و میانگین درصد ماندگاری در محدوده سکو گزارش شده است. نتایج آزمون تی مستقل نشان داد تفاوت معنی داری در گروه کنترل و آلزایمر وجود دارد(۰.۰۱۵۲=P) بنابراین یک هفته پس از تزریق داخل هیپوکمپی بتاآمیلویید، حافظه فضایی در موش ها دچار اختلال شده است. نتایج نشان داد متغیرهای BDNF (۰.۰۰۰۱>P) ، گیرنده Trk-B(۰.۰۰۰۱>P) و حافظه فضایی(۰.۰۰۳۴=P) معنی دار است. متغیر BDNF در تمامی گروه ها افزایش یافت و به جز گروه های کنترل-شم(۰.۲۷=P)، آلزایمر-آلزایمر هوازی(۰.۲۰=P)، در تمامی گروه ها معنی دار بود. متغیرTrk-Bدر تمامی گروه ها افزایش یافت. به جز کنترل-شم(۰.۲۲=P )آلزایمر هوازی-آلزایمر محیط غنی(۰.۳۲=P) در تمامی گروه ها معنی دار بود. و متغیر حافظه فقط در گروه های آلزایمر-کنترل(۰.۰۲=P). و آلزایمر-آلزایمر محیط غنی تمرین هوازی(۰.۰۰۱>P).، معنی دار بودند.نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که تمرین هوازی و فعالیت در محیط غنی شده از طریق افزایش عوامل نوتروفیک می تواند بر حافظه فضایی موش های آلزایمری سالمند موثر باشد.کلمات کلیدی: تمرین هوازی، غنی سازی محیط، آلزایمر، حافظه،BDNF، موش های صحرایی ماده نژاد ویستار سالمند

Keywords:

تمرین هوازی , غنی سازی محیط , حافظه , BDNF , موش های صحرایی ماده نژاد ویستار سالمندآلزایمری