طراحی فرهنگسرای کودک با رویکرد روانشناسی محیط

کودک در دنیای امروز جایگاه بسیار ویژه ای دارد تا جایی که می توان آینده ی ملت ها و جایگاه جهانی آنان را بر اساس خصوصیات کودکانشان پیش بینی نمود. در کشورهای پیشرفته روش های آموزشی را در جهت شکوفایی استعدادهای بالفطره کودکان تعیین می نمایند. کودکان جهت رشد نیاز به شناخت توانایی ها و نیازهای روحی و جسمی، و پتانسیل های درونیشان را دارند. بدین منظور به فضایی نیاز دارند که بتوانند آزادانه در آن بدوند، بازی کنند و خود با توجه به فطرت خویش به جست و جو تجربه بپردازند. اما در شهرهای کنونی کمتر فضای امن و مناسبی برای فعالیت های کودکان یافت می شود. فرهنگسرای کودک به عنوان فضایی است که کودکان بتوانند به دور از نظارت حاکمانه و ارزیابی و مقایسه در عین آزادی و امنیت خاطر به فعالیت بپردازند و استعدادهای درونی خود را ابراز کنند، در این راستا چگونگی این تاثیر و ویژگی های کالبدی فضای مناسب کودک، مولفه ای است که جای بحث و بررسی بیش تری می طلبد. این پژوهش یک تحقیق نظری بوده و روش این پژوهش، روش اصلی آن، مطالعات اسنادی می باشد .سپس، برای تبیین ارتباط یافته های حاصل از مطالعات در حوزه روانشناسی با مباحث معماری و طراحی محیط، از استدلال و استنتاج منطقی بهره گیری می شود. در انتها مولفه هایی جهت طراحی مناسب، به عنوان راهکارهایی برای دستیابی به اهداف تحقیق به دست آمد، برخی از این مولفه ها عبارتند از نور، رنگ، صوت، مقیاس، فرم و طبیعت.

Keywords:

فرهنگسرای کودک , روانشناسی محیط , کودک , فرهنگ