خیابان کامل رویکردی مطابق با اصول حمل و نقل پایدار

جابه جایی، جزئی جدایی ناپذیر از زندگی و فعالیت روزمره انسان و برنامه ریزی حمل و نقل فصلی الزامی در مطالعه و برنامه ریزی شهری است. ( تقوایی و سجادی ۲:۱۳۹۵) حمل ونقل از ضرورتهای گریزناپذیر هر اجتماع انسانی است که موجب پویایی توسعه ی اقتصادی و اجتماعی میگردد. توسعه پایدار به طور عام و حمل و نقل پایدار به طور خاص، در جست و جوی یافتن توازنی میان کیفیتهای (محیطی، اجتماعی و اقتصادی) در زمان حال و آینده در عرصه ی تسهیلات حمل و نقل است. در واقع برنامه ریزی و طراحی حمل و نقل پایدار به دنبال دستیابی به راه حل هایی برای کاهش عوارض در بخشهای مختلف است. بر همین اساس، رویکرد حمل و نقل پایدار به رویکردی گفته میشود که "بازتابها و هزینه های محیطی – اجتماعی را انعکاس میدهد، به ظرفیت قابل تحمل احترام میگذارد و بین نیازهای جابه جایی و ایمنی و نیازهای دسترسی، کیفیت محیطی و سرزندگی توازن بر قرار می کند.(احدی،ضرغامی،آقامحمدی ۲:۱۳۹۳) خیابانها، و به طور کلی معابر شهری، نقش مهم و قابل توجهی در عملکرد شهرها ایفا می کنند و سهم مهمی از فضاهای شهری را به خود اختصاص میدهند. خیابان، دسترسی افراد را به محل کار و زندگی، خرید، تفریح و به طور کلی فعالیتهای اقتصادی و اجتماعی فراهم میسازد. بنابراین خیابانها باید برای همه افراد جامعه، پیر یا جوان، پیاده یا سواره، دوچرخه سوار و یا خودروسوار طراحی شوند.(خاکساری،ناصری،صفارزاده، ۲۷۲:۱۳۹۳) خیابان هایی که کارکرد مناسبی دارند، موجب ایجاد سبک زندگی سالمی برای شهر و کاربران معابر می شوند. برخی از مهمترین مشکلات موجود در معابر شامل تاخیر، ازدحام شدید، کمبود ظرفیت در معابر شهری، ساخت کوریدورهایی که شیوه های مختلف حمل ونقل را مورد توجه قرار نداده، خیابان های بدون اختلاط کاربری، محیطی به دور از قابلیت دسترسی، امنیت و ایمنی و فضای سبز و همچنین عدم رضایت شهروندان، می شوند. خیابان های ایمن، امن، با اختلاط کاربری بالا و دارای فضای سبز که دسترسی مناسبی برای کاربران فراهم می کند، باید پاسخ گوی نیازهای همه ی انواع کاربران معابر باشند. برخی از کاربران مانند معلولین یا زنان به همراه کودکان مورد توجه ویژه ای به جهت نیازهای خاصشان قرار دارند

Keywords:

شهر , حمل ونقل , خیابان , توسعه , انسان