ارزیابی اثر افزودنی پلیمر بر بهبود سازگاری و انعطاف پذیری قیر در مخلوط های آسفالتی

این مقاله به ارزیابی اثر افزودنی پلیمر بر بهبود سازگاری و انعطاف پذیری قیر در مخلوط های آسفالتی برای تولید مخلوط های آسفالتی با مقاومت بهتر در برابر شیار شدگی ترک های خستگی و ترک های حرارتی از قیرهای اصلاح شده می پردازد. یکی از عوامل موثر بر عملکرد و پایداری مخلوط های آسفالتی، وابسته به ویژگی های قیر است که به عنوان یکی از مهم ترین مواد اصلی در ترکیب این مخلوط ها شناخته می شود. افزودنی های پلیمری به عنوان اصلاح کننده های موثر خصوصیات قیر مورد توجه قرار گرفته اند و تجربیات موفقی در این زمینه به دست آمده است. عملکرد اساسی این افزودنی ها به ویژگی های فیزیکی، شیمیایی و رئولوژیک قیر بستگی دارد. با استفاده از این افزودنی ها، مخلوط های آسفالتی می توانند با بهبود ویژگی های قیر، عملکرد بهتری را ارائه دهند و پایداری بیشتری در شرایط مختلف محیطی و ترافیکی به دست آورند. در این مقاله به روش های افزودن پلیمر به قیر و اثرات آن بر ویژگی های مخلوط های آسفالتی پرداخته شده است. به طور کلی، افزودنی پلیمر به قیر می تواند بهبود قابل توجهی در خواص مکانیکی و رفتار مخلوط های آسفالتی ایجاد کند و از این رو، اهمیت بالایی در بهبود کیفیت و عمر مفید آسفالت ها و تاثیر مثبت آن بر عملکرد این مخلوط ها دارد.

Keywords:

پلیمر , سازگاری , انعطاف پذیری , قیر , مخلوط های آسفالتی.