بررسی بهبود دسترسی شهروندان دارای معلولیت در مناطق شهری مشهد مقدس برای استفاده از حمل و نقل عمومی ( مورد مطالعه: منطقه ۴ شهری)

معلولان به دلیل داشتن شرایط خاص جسمانی قادر به استفاده از انواع گوناگون وسایل نقلیه نیستند و در زمینه حمل و نقل همچنین رفت و آمد در سطح شهر ها نیاز های ویژه ای دارند که نیازمند رسیدگی و توجه بیشتری است چراکه این قشر نه تنها شاهد اقدامات مناسب و چشمگیری نبوده بلکه از وضعیت فعلی گله مند هستند در حال حاضر با توجه به پیشرفت تکنولوزی در تمام عرصه ها ، مناسب سازی فضای شهری و بهبود قابلیت دسترسی و تحرک افراد دارای معلولیت به موضوعی پراهمیت در مدیریت کلان شهری تبدیل شده است. یکی از مهمترین امکانات شهری، حمل و نقل عمومی می باشند که همواره شاهد بیشترین حجم استفاده کننده بوده و به عمده ترین نیازهای شهروندان در ابعاد مختلف پاسخ می دهند. هدف از انجام این مطالعه بررسی قابلیت دسترسی به حمل و نقل شهری در بین شهروندان دارای ناتوانی جسمی در منطقه ۴ شهر مشهد بوده است. روش تحقیق در این پژوهش مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و همچنین روش تحلیلی-توصیفی مبتنی بر پیمایش بود. جامعه آماری این پژوهش را تمامی معلولان و کم توانان حسی و حرکتی تشکیل دادند. با توجه به جمعیت معلولان و کم توانان بر طبق فرمول کوکران ۹۲ نفر حجم نمونه را تشکیل دادند. به منظور میزان دسترسی معلولان به حمل و نقل شهری از پرسشنامه محقق ساخته استفاده گردید و یافته های حاصل از پرسشنامه از طریق نرم افزار Spss تجزیه و تحلیل شد. یافته ها حاکی از آن بود که بیشترین رضایت شهروندان کم توان و ناتوان حرکتی ازسیستم حمل و نقل شهری، مربوط به مولفه " مناسب سازی ایستگاه های اتوبوس و مترو"، می باشد و بیشترین میزان نارضایتی مربوط به " مناسب بودن محل استقرار ایستگاه های اتوبوس و ون در مجتمع توانیابان" بود در مجموع سیستم حمل و نقل شهر مشهد در جهت انطباق با نیاز شهروندان کم توان و ناتوان حرکتی، عملکرد متوسط به بالایی داشته است که مورد قبول شهروندان معلول منطقه بوده است .کلید واژه ها: معلولیت، افراد کم توان، حمل و نقل شهری، منطقه ۴ شهر مشهد.

Keywords:

معلولیت , افراد کم توان , حمل و نقل شهری , منطقه ۴ شهر مشهد