ارزیابی و بررسی روند تغییرات فضایی عناصر گردشگری شهری (مطالعه موردی اقامتگاه های شهر زنجان از سال ۱۳۸۵ تا ۱۴۰۱)

گردشگری شهری جزیی از صنعت گردشگری است که از منابع نوپای ایجاد درآمد در شهرها به حساب می آید که از اوایل دهه ی ۹۰ وارد ادبیات گردشگری شده است. جاذبه های شهری یکی از عوامل مهم در بازار صنعت گردشگری است. با توسعه شهرها، جاذبه ها کاهش نمی یابد بلکه جاذبه های جدید خلق می شود که بعضا خود بازاری برای گردشگری است. امروزه پدیده گردشگری، در شهرهای گردشگر پذیر، به عنوان یکی از عوامل اصلی تولید و جهت دهی به فضاهای شهری بشمار می رود به طوری که توزیع فضایی عناصر اولیه گردشگری در شهر، سایر عناصر گردشگری را با خود تنظیم می نماید. لذا در این پژوهش به بررسی الگوی پراکنش عناصر گردشگری شهر زنجان پرداخته شده است. روش تحقیق ترکیبی از روش های میدانی-کتابخانه ای بوده و نوع تحقیق کاربردی می باشد. نتایج نیز نشان دهنده توسعه متمرکز جاذبه های گردشگری در شهر زنجان عمدتا در بافت مرکزی به مرکزیت بازار و هسته اقتصادی شهر می باشد که باعث پراکنش متمرکز مراکز اقامتی به عنوان یکی از عناصر گردشگری نیز شده است که کاهش میزان آنتروپی مراکز اقامتی در نواحی مرکزی شهر از ۰.۵۹۷۲ به عدد ۰.۵۰۲۷ گواه بر این ادعا می باشد.

Keywords:

گردشگری , الگوی پراکنش , عناصر اقامتی , شهر زنجان.