نگاهی به تاثیر خودکارآمدی بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان در مدارس

موفقیت دانش آموزان در مدرسه ، هدف اصلی هر نظام آموزشی است . یک عامل مهم و تعیین کننده در مسیر موفقیت تحصیلی ، مشارکت دانش آموزان در فعالیت های علمی است . فقدان درگیری در مدرسه به عنوان شاخص اولیه و مشکل ساز در ترک تحصیل در مدرسه در نظر گرفته می شود. محیط آموزشی مدرسه به عنوان ابزاری برای افزایش درگیری تحصیلی دانش آموزان در نظر گرفته می شود . خودکارآمدی به عنوان یک متغیر شناختی اجتماعی از عوامل تاثیر گذار در این زمینه است که زمینه های درگیری تحصیلی دانش آموزان را فراهم می سازدو بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان مدارس بسیار اثرگذار است .هدف این تحقیق نگاهی بر تاثیر خودکار آمدی بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان در مدارس می باشد . این مقاله از نوع مقالات مروری بوده و روش جمع آوری اطلاعات استفاده ازمنابع کتابخانه ای و فصلنامه ها ومجلات علمی بوده است .با توجه به نتایج این تحقیق میتوان اذعان داشت که باور های خود کارآمدی بر یادگیری ، انگیزش و عملکرد تحصیلی اثرگذار است . همچنین ، این باورها بر چهار فرایند شناختی ، انگیزشی ، عاطفی و گزینشی تاثیر گذارند. با افزایش میزان خودکارآمدی یاد گیرندگان، عملکرد تحصیلی آنها نیز افزایش پیدا کرده و آمادگی و استقامت بیشتری نسبت به آنهایی که از میزان خودکارآمدی پایین تری برخوردارند از خود نشان می دهند. دانش آموزان با خودکارآمدی بالا، مدت زمان بیشتری را صرف تکالیف درسی می کنند و کوشش های بیشتری را صرف مطالعه و تکالیف درسی می نمایند. همچنین در مقابل موانعی که با آنها روبه رو می شوند، کوشش های بیشتری را اعمال می کنند و مجموعه این عوامل باعث عملکرد تحصیلی بهتر آنها می شود.

Keywords:

خود کارآمدی , عملکرد تحصیلی , دانش آموزان , مدارس