بررسی رابطه بین ۵ عامل بزرگ شخصیتی ، خودکارآمدی تحصیلی و راهبردهای یادگیری خودتنظیمی با هویت اخلاقی در دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر میاندوآب

هدف اصلی پژوهش حاضر تبیین سهم صفات شخصیتی ، خودکارآمدی تحصیلی و خودتنظیمی در پیش بینی هویت اخلاقی بود. روش این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر میاندوآب بود (۱۵۶۷۲) که از این تعداد، نمونه ای به حجم ۳۷۲ نفر به روش تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. اطلاعات از طریق پرسشنامه های هویت اخلاقی (آکویینو و رید ) صفات شخصیتی (کاستا و مک کری ) و خودتنظیمی جمع آوری گردید و با استفاده از آمار توصیفی ، آزمون معناداری ضرایب همبستگی و رگرسیون گام به گام تحلیل گردید. نتایج همبستگی پیرسون نشان داد که هویت اخلاقی با روان آزردگی رابطه معکوس و معنادار و با خودتنظیمی و برون گرایی رابطه مثبت و معناداری دارد. تنها بعد سازگاری از صفات شخصیتی توانست ۶ درصد از هویت اخلاقی را پیش بینی نماید و همچنین خودتنظیمی هم ۳ درصد از هویت اخلاقی را پیش بینی نمود. بنابراین می توان نتیجه گرفت که خودتنظیمی و صفات شخصیتی نقش مهمی را در هویت اخلاقی دانش آموزان مقطع ابتدایی ایفا می کنند.

Keywords:

هویت اخلاقی , صفات شخصیتی , خودتنظیمی .