بررسی الگوی آموزش مهارتهای زندگی و موفقیت تحصیلی دانش آموزان

مهارت های زندگی ، مهارت های شخصی و اجتماعی است که دانش آموزان باید آنان را یاد بگیرند تا بتوانند در مورد خود و انسان های دیگر و کل اجتماع به طور موثر و شایسته و مطمئن عمل نمایند . انتقاد مهم به تعلیم و تربیت رسمی این است که به برخی مهارت های حرفه ای و ابزاری و تنها بر بعد شناختی (سواد) تمرکز کرده است و به دیگر ابعاد فکری و روانی و اجتماعی توجهی ندارد .از دیگر سو محققان نشان داده اند که مهارت های زندگی می تواند به طور نظامدار و از طریق موقعیت های یادگیری غیررسمی یاد گرفته و تقویت شود .مدرسه علاوه بر کارکردهای رسمی آموزش خواندن و نوشتن ، باید در زمینه های آموزش مهارت های زندگی به دانش آموزان نیز ایفای نقش کند. طی سه دهه گذشته ، رویکردها به تعلیم و تربیت در جهت کاربرد بالقوه و عملی دانش در زمینه های واقعی زندگی بوده است .ضرورت یاری افراد، جهت رشد بهتر مهارت های زندگی و معیشت خود، رفته رفته از اهداف مهم آموزش و پرورش تلقی می شود .نکته قابل بحث این است که دانش اکتسابی از تجارب عملی ، پایاتر از معلومات به دست آمده از اجرای برنامه های آموزشی است . امروزه همگام با توسعه زندگی مدنی و صنعتی شدن روز افزون کشورهای در حال توسعه ، تعلیم و تربیت دانش آموزان، از وظایف اساسی نهادهای تعلیم و تربیت رسمی به حساب می آید .اما تاکید بیش از حد بر ارائه اطلاعات و دانش نظری ، دانش آموزان را از یادگیری مهارت های ضروری که در زندگی روزمره به آن نیاز دارند محروم می سازند.

Keywords:

موفقیت تحصیلی , مهارت زندگی , دانش آموزان , مدرسه , آموزش