فهم ارتباط میان جووفضای (هماهنگ اجتماعی )حاکم بر سازمان ازسویی ، و به اشتراکگذاری دانش از دیگرسو؛ با لحاظ نقش تعدیل کنندهی دو متغیر انگیزش درونجوش و استقلال شغلی

اینکه جو سازمانی ،رفتار به اشتراک گذاری دانش را در میان کارکنان ترویج کند، خود، موضوعی بحث برانگیز است . بااین حال پژوهش ها نشان می دهدکه انجام نقش آفرینی های مدیریتی باهدف شکل دادن به جو سازمانی ، نیز می تواند دشوار باشد. یک مدل انگیزش درون جوش و استقلال شغلی به عنوان تعدیل کننده های این رابطه ، در این مقاله ، ارائه و آزموده شده است . نتیجه نشان داده که هرزمان که کارکنان، سطح پایینی از انگیزش درون جوش را به نمایش گذارده، و استقلال شغلی بالایی داشته باشند،آنگاه جو اجتماعی برای همکاری، متغیری است که خود، به اشتراکگذاری دانش را بهتر راهبریمی کند.این بدان معنی است که جو مشارکتی و انگیزشدرون جوش، ازحیث تاثیر بر رفتارهای به اشتراک گذاری دانش ، متغیرهایی هستند که جایگزین یکدیگر می باشند. درحالیکه جو مشارکتی و استقلال شغلی ، از این حیث ، متغیرهایی بشمارمی آیند که (نه جایگزین یکدیگر، که ) مکمل یکدیگرند. برای این ایدهها؛ دادههای به دست آمده از نمونه ۱۴۰ نفری از کارکنان بانک صادرات، یافته ها را پشتیبانی می کند.

Keywords:

استقلال شغلی , انگیزش درونجوش , به اشتراکگذاری دانش , جو مشارکتی