ژئوپلیتیک گردشگری مناطق مرزی: مقایسه تطبیقی منطقه آزاد چابهار و DMCC

گردشگری اکنون به دانشی تبدیل شده که توانایی تاثیرگذاری در افزایش قدرت ملی، در سطوح داخلی و خارجی را دارد. زمانی که مفهومگردشگری با قدرت ملی ممزوج میشود، مفاهیم ژئوپلیتیکی توان حل مساله را دارند. مفاهیم قدرت نیز با گذشت زمان، تغییر کرده واکنون میتوان مفاهیم قدرت، نفوذ و وابستگی ژئوپلیتیکی را چه از دیدگاه کلاسیک و چه از دیدگاه مدرن، در پدیده گردشگری هم یافت.هرچه تعداد گردشگر و تراکنش مالی کشوری به واسطه آن افزایش یابد، ظرفیت افزایش قدرت یک کشور نیز بیشتر می شود. اکنون درجنوب غرب آسیا که شاهراه تجارت جهانی است، علاوه بر گردشگر، تجارت نیز مزید بر علت شده تا ابعاد جدیدی از ژئوپلیتیک شکلبگیرند و آن را می توانیم ژئوپلیتیک گردشگری بنامیم. در پژوهش حاضر هدف بر آن است تا مبتنی بر روش اسنادی، هستی شناسی پدیدهژئوپلیتیک گردشگری تعریف و به عنوان مطالعه موردی، مقایسه تطبیقی ظرفیت ها و توانایی های دو منطقه آزاد چابهار و منطقه آزاد مولتیکالای دبی (DMCC) در راستای توسعه اقتصادی ایران صورت پذیرد. نتایج این پژوهش حاکی از آن است که مهمترین علل پیشرفتمنطقه آزاد مولتی کالای دبی، ارتباطات جهانی، وجود زیرساخت های متعدد، متنوع و دیجیتالی بوده است که این امر خود باعث افزایشقدرت ژئوپلیتیکی، ژئواکونومیکی امارات و به تبع ارتقا امنیت و افزایش نفوذ امارات متحده عربی بوده است.

Keywords:

ژئوپلیتیک گردشگری , توسعه , مرز , منطقه آزاد , مکران , چابهار , دبی