بررسی عقیم سازی دختران و زنان در حقوق ایران

ناقص سازی جنسی زنان و دختران موضوع بسیار بحث برانگیز در برخی از کشورهای دنیا و محافل حقوق بشری است. این پدیده که از آن تحت عنوان «ختنه» زنان و دختران نیز یاد می شود فرآیندی است که طی آن بخشی از پیکر بیرونی آلت تناسلی جنس مونث به صورت کلی یا جزتی بریده و این اقدام موجب اخلال در سلامت جنسی آنان می گردد. ختنه زنان آسیب های روانی. جنسی و جسمی فراوانی از جمله: از بین رفتن تمایلات جنسی، عفونت نازایی، دردهای موضعی و آسیب های روحی و روانی فراوانی را با خود به همراه دارد. از سویی در ایران تحقیقات اندکی در این خصوص صورت گرفته اما این میزان پوشش دهنده تمام ابعاد این پدیده نیست. انجام پژوهش حاضر، مطالعات جرم شناختی را از علت شناسی تا روش های پیشگیرانه و مطالعات حقوقی این پدیده را با بررسی قوانین و مقررات جزا و غیرجزا مد نظر دارد. پیشگیری اجتماعی که باید بر حساس سازی و آگاه سازی جامعه به ویژه از طریق آموزش تمرکز یابد و نیز پیشگیری وضعی که باید با نظارت بر جامعه و تدوین قوانین حمایتی جهت ارتقاء حقوق زنان و دختران همراه باشد.این دو از مهم ترین شیوه های مهار پدیده ناقص سازی جنسی دختران هستند. همچنین ناقص سازی جنسی زنان در صورت غیرعمد. بر اساس موادی از کتاب دیات، در صورت عمدی بودن مطابق قانون تعزیرات و در خصوص دختران زیر ۱۸ سال برابر قانون حمایت از کودکان و نوجوانان جرم محسوب شده و قابل مجازات است. اما به دلیل عدم کفایت حمایت کیفری، اصلاح و تصویب لوایح قضایی مربوط به زنان و کودکان، ضروری است.

Keywords:

عقیم سازی , زنان و دختران , حقوق ایران , قانون مجازات , اسلامی