اثربخشی آموزش روش تدریس ساختن گرایی بر حل مساله و تفکر انتقادیدانش آموزان دختر پایه پنجم شهر کازرون

هدف پژوهش حاضر، اثربخشی آموزش روش تدریس ساختنگرایی بر حل مساله و تفکر انتقادی دانش آموزان دختر پایه پنجم شهر کازرونمی باشد. طرح پژوهش حاضر، نیمه آزمایشی است و در آن از طرح پیش آزمون پس آزمون با کروه کنترل و گروه آزمایش استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر پایه پنجم ابتدایی شهر کازرون می باشد. در این پژوهش، از بین مدارس ابتدایی دخترانهشهرستان کازرون با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای دو آموزشگاه انتخاب شده و ۶۰ نفر به عنوان نمونه مورد نظرانتخاب گردید. از این میان به صورت تصادفی ۳۰ نفر به عنوان گروه آزمایش و ۳۰ نفر دیگر به عنوان گروه گواه تعیین شد. روش مداخله ایتدریس به شیوه ساختن گرایی در ۸ هفته و هر ساعت ۴۵ دقیقه ای برای گروه آزمایش توسط محقق اجرا شد. برای گردآوری داده هایپژوهش از پرسشنامه های استاندارد تفکر انتقادی کالیفرنیا فاسیون ۱۹۹۰ و پرسشنامه حل مسئله هپنر و پترسون ۱۹۸۲ استفاده گردید.تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کواریانس و از طریق نرمافزار spss۲۳ صورت گرفت. یافتههای پژوهش، فرضیه اصلی را مبنی بر اینکه بینآزمودنی ها در گروه های آزمایش و کنترل حداقل از لحاظ یکی از متغیرهای وابسته (مهارت حل مساله و تفکر انتقادی) در اثر مداخله آموزشروش تدریس ساختن گرایی تفاوت معنی داری وجود دارد؛ را مورد تایید قرار داد. برای پی بردن به این نکته که از لحاظ کدام متغیر بین دوگروه تفاوت هست، به آزمون فرضیههای جزئی یا فرعی پژوهش پرداخته شد و مشخص گردید ۶۱ درصد از کل واریانس یا تفاوتهای فردیدر متغیر مهارت حل مساله و ۴۹ درصد از کل واریانس یا تفاوت های فردی در تفکر انتقادی دانش آموزان مربوط به مداخله آموزش روشتدریس ساختنگرایی بوده است. در نهایت، نتیجه گیری کرد که آموزش روش تدریس ساختن گرایی بر مهارت حل مساله و تفکر انتقادیدانش آموزان موثر است.

Keywords:

تفکر خلاق , تفکر انتقادی , عزت نفس , پیشرفت تحصیلی , اضطراب