دانش به عنوان یک سلاح راهبردی در مدیریت سازمانهای آموزشی

از دیرباز دانش به عنوان یک دارایی راهبردی برای دستیابی و حفظ مزیت رقابتی پذیرفته شده است. هدف این مقاله نشان دادن آن است که چگونه در ادبیات و پیشینه پژوهشی موجود، ارتباط بین دانش و استراتژی کم وبیش به وضوح مورد تاکید قرارگرفته است. در بخش اول این مقاله، نشان خواهیم داد که چرا دانش بهطور فزاینده ای بهعنوان یکی از عناصر اساسی ایجاد ارزش در تجارت در نظر گرفته میشود. ویژگی راهبردی آن بهویژه در دهه های گذشته به دلیل آشفتگی محیط کسب وکار ضرورت یافته است. ازآنجاییکه ایجاد ارزش اقتصادی مهمترین نیاز برای دستیابی به موفقیت است، این امر بهزودی ما را به ایده یک استراتژی به عنوان وسیله ای برای تحقق آن میرساند. در بخش دوم، بحثی در مورد مفهوم استراتژی ارائه خواهد شد که با معانی اصلی نظامی آن شروع میشود. در بخش سوم، نشان خواهیم داد که چگونه این مفهوم در طول زمان درنتیجه یک تعادل جدید نیروها بین محیط کسب وکار داخلی و خارجی تکامل یافته است. درنهایت، نشان خواهیم داد که دانش همیشه یک عنصر اصلی در تمام دیدگاه های مختلف درباره استراتژی و تفکر راهبردی است که در ادبیات، پیشینه پژوهشی و عملکرد مدیریتی یافت میشود.

Keywords:

دانش , دانش استراتژیک , سازمان , سازمان های آموزشی