بررسی رسالت آموزش و پرورش برای مدیریت فردا

در دوره های پیشین و شرایط کنونی نظام آموزش و پرورش برای به چالش کشیدن موضوعات و مسائل آینده با تکیه بر برنامه های آموزشی پیش دبستانی تا دبیرستان و حتی دانشگاه ها پاسخ مناسبی را نداده است. علاوه بر ناتوانی برنامه های آموزشی بخشی از این نقیصه از آنجا ناشی می شود که اکثر آموزش دهندگان آگاهی و شناخت چندانی از روش ها و جهت گیری های فلسفی مطالعات آینده پژوهی ندارند. آینده پژوهی، دانش- فناوری نوپدیدی است که به لحاظ گستردگیوتنوع حوزه های همپوشان و مرتبط، دستاوردهای بسیار مهم و راهبردی برای کشورها و جوامع داشته است. امروزه یکی از مهم ترین ابزارهای سیستمی و کل نگر در عرصه های سیاست گذاری، تصمیم سازی و راهبردنگاری، آینده پژوهی است. این مقاله با روش های توصیفی- تحلیلی از منابع گوناگون مانند کتاب ها، مقالات و مجلاتی که شامل نظرها و دیدگاه های پژوهشگران و اساتید و صاحب نظران می باشند، تهیه شده و نگارنده توانسته است از دل اطلاعات و نظریه ها و تحقیقات پیشین اطلاعات جدیدتری را استخراج کند. برای آینده پژوهی در آموزش و پرورش بایستی علاوه بر توجه به مسائل و موضوعات نوظهور و شگفتی سازها، به بررسی عدم قطعیت های آینده در این حوزه پرداخته و با رصد متغیرها و بازیگرانی که در آینده نظام آموزش و پرورش نقش اصلی و اساسی ایفا می کنند، به شناسایی پیش ران های این حوزه اهتمام ورزیدهوبدین ترتیب عدم قطعیت های آینده این حوزه را مشخص نمایند. بر این اساس پیشنهاد می گردد با مطرح نمودن و یادگیری فنون و مهارت های آینده پژوهی از طریق جا دادن آن در نظام آموزش و پرورش و برنامه های آموزشی کشور به استقبال بهبود یادگیری خود و همنوعان خود رفته شود و از طرف آموزش و پرورش کارگاه های آموزشی جهت آشنایی با رویکرد آینده پژوهی و تاثیر آن در روش تدریس برای تمامی فرهنگیان برگزار شود.

Keywords:

آینده پژوهی , رسالت آموزش و پرورش , مدیریت فردا