تاثیر سلنیوم در سیستم ایمنی و اکوسیستم های ماهیان

ارتقای سیستم ایمنی و افزایش رشد و بازماندگی ماهیان در مراحل اولیه زندگی از اصلی ترین نیازهای پرورش دهندگان می باشد. تغذیه و ایمنی و مباحث مربوط به آن یکی از عوامل موثر در آبزی پروری است ، به طوری که شاید بتوان تهیه غذای مناسب و روش صحیح غذادهی و حفظ ایمنی را مهم ترین کار در آبزیان دانست . در آبزی پروری ۵۰ تا ۶۰ درصد هزینه های مربوط به پرورش ماهیان مربوط به غذادهی است . تغذیه ی سلنیوم (Se) یک جزء ضروری است که به رشد ماهی و سیستم ایمنی آنها کمک می کند. این مقاله سعی دارد اطلاعاتی درباره تاثیرات بیولوژیکی و ایمنی سلنیوم در اکوسیستم های ماهیان فراهم کند، از جمله منابع سلنیوم و اثرات آنها بر محیط های آبی ، کمبود سلنیوم در خوراک ماهی ، تاثیر سلنیوم بر عملکرد بیولوژیکی و رشد گونه های ماهی ، و همچنین مسیرهای ورود آن به محیط آبی را شناسایی می کند. تغذیه ی سلنیوم به دلیل خواص افزودنی ، آنتی اکسیدانی و آنزیمی که در فرآیندهای بیولوژیکی مختلف کمک می کند، در خوراک ماهی مهم است . با این حال، مصرف بیش از حد ممکن است به اکوسیستم های آبی آسیب بزند و به طوری پتانسیل زنجیره غذایی را مختل کند. تحقیقات در مورد تاثیرات تغذیه ی سلنیوم بر سیستم ایمنی و رشد ماهی می تواند اطلاعاتی درباره سلامت ماهی ، استراتژی های پرورش ماهی و سلامت اکوسیستم های آبی فراهم کند، که این امر به ارتقاء صنعت خوراک و پرورش ماهی پایدار کمک می کند. این مرور اطلاعاتی از مطالعات تحقیقاتی مختلف در مورد تاثیر سطوح سلنیوم در اکوسیستم های آبی ، حفاظت از ماهی و استفاده از سلنیوم در رژیم های غذایی ماهی پرورشی ارائه می دهد.

Keywords:

سلنیوم , ایمنی ماهی , اکوسیستم ماهی , بیماری