تاملی بر گونه شناسی تشویق و تنبیه و بکارگیری توسط معلمان

طبیعت انسانها به گونه ای است که وقتی در انجام امور مورد تشویق قرار می گیرند ، معمولا در صدد بر می آیند تا آن امور را بهتر انجام دهند. بدون تردید تشویق و ترغیب از مهمترین ارکان روان شناسی تربیتی و عاملی موثر در تحریک انگیزش های پیشرفت و عملکرد فرد در فرایند یادگیری و تقویت رفتارهای مطلوب است . همه انسانها حتی بزرگسالان ، تا آخر عمر نیاز به تشویق دارند . تشویق موجب رغبت و دلگرمی و نشاط و تحرک می شود و انسان را به جدیت وادار می کند . تشویق باید بجا و مناسب باشد و به محض مشاهده و انجام رفتار مناسب از سوی دانش آموز باید بلافاصله اعمال گردد و از تشویق های بی مورد نیز بایدخودداری کرد. تشویق مناسب و بجا در یادگیری تاثیر به سزایی دارد. تنبیه نیز باعث تضعیف رفتارهای ناپسند می شود و اکثرا تنبیه به خاطر رفتاری است که مورد قبول بزرگان و اجتماع نیست. تنبیه نیز باید بجا و درست اعمال شود ومناسب خطای کودک باشد، و به محض انجام کار خلاف از سوی کودک تنبیه باید اعمال گردد و دلیل تنبیه نیز روشن شود. هر یک از سبک ها مزایا و معایب خود را دارند و انتخاب بهترین روش بستگی به شرایط خاص کلاس و نیازهای دانش آموزان دارد. برخوردهای ترکیبی نیز می تواند در مدیریت کلاس و ارتقاء رفتارهای دانش آموزان موثر باشد.

Keywords:

تشویق , تنبیه , دانش آموزان , آموزش و پرورش , معلمان