بررسی رابطه باطنی و معنوی معلم و دانش آموز

معلم مسئول تمام افرادی است که زیردست او تربیت می‎شوند. در واقع رفتار معلم تاثیر بسزایی بر رفتار و خلق و خوی دانش آموزان خواهد داشت. همانطور که می دانید افراد زیادی در سیستم های آموزشی مشغول به کار هستند که فعالیت های شان به طور مستقیم و غیرمستقیم بر تربیت دانش آموزان تاثیر می گذارد، اما در این بین ‎معلم نقش برجسته تری دارد. رابطه ای که دانش آموز با معلم دارد رابطه‎ای باطنی و معنوی است. هر دانش آموز در محیط خانواده رفتارهایی آموخته و شخصیت او تا حدودی شکل گرفته است، اما هنوز شکل ثابتی ندارد و انعطاف پذیر و قابل تغییر می باشد. دانش آموز در هنگام الگوسازی، فرایند ارتباطی عمیق و نوعی همانندسازی را با معلم شروع می کند. در این فرایند، معلم در شکل گیری شخصیت، باورها، ارزش ها و خواسته های دانش آموز در جهت معیارهای دینی نقش مفید و قابل توجهی دارد، ولی اگر کودکی بدون تحلیل و بررسی، که فرصت آن کمتر به دست می آید، الگوپذیری کند، رشد دینی و اخلاقی اش دچار اشکال می گردد. اگر دانش آموز مفاهیم دینی و ارزشی را که در کلاس می آموزد، در رفتار معلم و شیوه عمل و منش وی مشاهده کند، نه تنها او را به منزله یک الگو استفاده می کند؛ بلکه برای پایداری شناختی، عاطفی و شخصیتی خود نیز بهره می گیرد، ولی اگر دانش آموز آموخته های خود را در معلم نبیند، دچار ناهماهنگی و تضاد شناختی و ارزشی می شود؛ بنابراین ضروری است که معلم به مثابه در دسترس ترین الگوی تربیتی، نقش خود را برای دانش آموز ایفا کند.

Keywords:

ماهیت , دوگانه , دانش آموزان