بررسی اقدامات سازمان جهانی دریانوردی در خصوص انتشار گازهای گلخانه ای و تاثیر آن بر صنعت کشتیرانی

توجه به روندهای توسعه ای و رویدادهای تاثیرگذار سیستم حمل و نقل دریایی جهان، یکی از شروط لازم تحقق توسعه دریامحور کشورها است. کشتیرانی، بخش کلیدی اقتصاد جهانی و منبعی برای انتشار گازهای گلخانه ای (GHG) است. از این رو سازمان بین المللی دریانوردی (IMO) اقداماتی را برای کاهش شدت کربن ناشی از حمل و نقل دریایی اتخاذ کرده است. بخشی از استراتژی IMO کاهش شدت کربن حمل و نقل کشتی ها تا سال ۲۰۳۰ به میزان ۴۰% و تا سال ۲۰۵۰ تا ۷۰% در مقایسه با سال ۲۰۰۸ است. ضمیمه ۶ مارپول برای کشتی ها الزامات جدیدی را به منظور بهبود کارایی انرژی و شدت کربن عملیاتی آنها معرفی می کند (شاخص کارایی انرژی موجود کشتی (EEXI) و شاخص شدت کربن (CII)). EEXI یک معیار فنی است که کشتی ها را ملزم می کند حداقل سطح بهره وری انرژی را رعایت کنند. CII کشتی ها را ملزم می کند شدت کربن عملیاتی سالانه خود را کاهش دهند و عملکرد خود را گزارش کنند. در راستای تحقق این الزامات، شرکت ها و ناوگان های دریایی ملزم به انجام برخی تمهیدات بر روی شناورهای خود شده اند.

Keywords:

صنعت کشتیرانی , انتشار گازهای گلخانه ای , سازمان جهانی دریانوردی , کاهش شدت کربن