طراحی آستر بتنی به منظور حفاظت سطحی پوشش های فیزیکی کاهنده تبخیر

استفاده از پوشش های فیزیکی کاهنده تبخیر در مخازن آبی روباز، یکی از مهم ترین روش های حفاظت از منابع آبی محسوب می گردد. در پژوهش حاضر سه پوشش شناور شامل فومتالات، یورتالات و یونوبتن به منظور حفاظت از منابع آبی مجتمع مس سرچشمه طراحی شده که اساس آن متشکل از دو ماده پلی استایرن و پلی یورتان می باشد. به منظور حفاظت لایه سحطی پوشش های نامبرده در مقابل عوامل اقلیمی و شرایط اسیدی آب، آستری بتنی طی ۱۸ طرح اختلاط بتن طرح ریزی شد و در آن نسبت آب به سیمان، میزان پوزولان جایگزین سیمان، فیلر و الیاف پلی پروپیلن به عنوان فاکتورهای متغیر بررسی شد. سپس مقاومت ۲۸ و ۴۲ روزه نمونه ها و همچنین میزان خوردگی آن ها در بازه دو ماهه اندازه گیری گردید. در ادامه، معنی داری تفاوت های مشاهده شده حاصل از آزمایش های مختلف در نمونه های ساخته شده با استفاده از آزمون چند دامنه های دانکن بررسی شد. در نهایت نتایج بدست آمده نشان داد وجود سرباره فولاد اصفهان به عنوان پوزولان به-میزان ۴۵ درصد وزنی سیمان و فیلر WR۷۸۰ به میزان دو درصد در نمونهL۱ منجر به کسب بیشترین مقاومت ۴۲ روزه (۵۶۰ نیوتن) و کمترین میزان خوردگی (۴ گرم) شده است. همچنین این نمونه بیشترین افزایش مقاومت از ۲۸ به ۴۲ روز را در میان سایر نمونه ها داشته که حاکی از تکامل واکنش های سرباره در بازه بعد از ۲۸ روز است. علاوه بر این نتایج آزمایش های L۱۰ و L۱۵ نشان داد، میزان پوزولان جایگزین سیمان فاکتور بسیار مهمی است، به طوری که مقادیر بیش از ۵۰ درصد آن به شدت مقاومت بتن را کاهش و میزان خوردگی را افزایش می دهد.

Keywords:

منابع آب , کنترل تبخیر , بتن ضد اسید , مقاومت فشاری , خوردگی