بررسی تاثیر مواد افزودنی حباب زا بر روی نفوذپذیری و دوام بتن ساخته شده با سیمان پرتلند ۵۲۵-۱

در این تحقیق تاثیر کاربرد مواد هواساز بر روی خصوصیات مقاومتی و نفوذپذیری بتن حاوی سیمان نوع ۱ رده ۵۲۵ بررسی شده است. تاثیر ۳ درصد وزنی مختلف ماده هواساز (نسبت به سیمان) بر روی دوام بتن بررسی شد. آزمایش های انجام شده شامل آزمایش تعیین کارآیی (اسلامپ)، تعیین جرم حجمی بتن تازه، تعیین دمای بتن تازه، تعیین درصد هوای محبوس در بتن با استفاده از روش هوای فشرده، تعیین مقاومت فشاری، تعیین مقاومت الکتریکی حجمی و آزمایش تعیین ضریب نفوذپذیری بتن بوده است. نتایج نشانگر آن است که میزان ماده افزودنی حباب زا در بتن دارای یک حد آستانه (۰/۰۵ درصد وزنی سیمان) می باشد بطوریکه استفاده از مقادیر ماده افزودنی حباب زا کمتر از این حد آستانه تاثیر بسیار کمی در ایجاد حباب هوا در بتن دارد. کاربرد ۰/۱ درصد وزنی سیمان ماده هواساز موجب افزایش حدود ۲۶ درصد کارآیی بتن می شود. کاربرد ماده هواساز باعث افزایش قابل توجه در کارآیی بتن تازه بدون ایجاد مشکلاتی نظیر جداشدگی و آب انداختگی شده است. به طور کلی هوازایی موجب افت جرم حجمی بتن، مقاومت فشاری، مقاومت الکتریکی و ضریب انتشار یون کلراید شده است. نتایج تحقیق همچنین نشان می دهد که ایجاد هر یک درصد هوای محبوس در بتن موجب کاهش ۵ درصدی مقاومت فشاری بتن می شود. افزایش درصد هوای محبوس در بتن از ۱/۹ درصد تا ۱۳/۴ درصد موجب افت ناچیزی در شاخص های نفوذپذیری بتن شامل ضریب انتشار یون کلر و مقاومت الکتریکی ویژه بتن می گردد.

Keywords:

Air-entraining admixture , Electrical resistance of concrete , compressive strength , Chloride ion diffusion coefficient , Durability , high-strength concrete