ارزیابی مقایسه ای تاثیر نوع الیاف بر خواص مکانیکی بتن فوق توانمند تحت دماهای بالا و رژیم های مختلف خنک سازی

بتن فوق توانمند نوعی بتن با خواص مکانیکی ارتقاء یافته است که در طرح اختلاط آن علاوه بر سیمان پرتلند و آب معمولا از دوده سیلیس، پودر کوارتز ، مواد کاهنده آب و الیاف طبیعی یا مصنوعی استفاده می شود. با وجود تحقیقات بسیاری که در زمینه بررسی خواص مکانیکی این نوع بتن انجام یافته است ، مطالعات محدودی در زمینه تاثیر الیاف مختلف بر خصوصیات آن تحت دمای بالا به طور مقایسه ای وجود دارد. هدف از این مقاله ارائه داده های آزمایشگاهی درمورد تاثیرنوع الیاف بر خصوصیات مکانیکی بتن های فوق توانمندی میباشد که تحت درجه حرارت بالا قرار گرفته اند و سپس تحت رژیم های مختلف خنک شده اند. در این راستا بتن های فوق توانمند ساخته شده با شش نوع از الیاف بازیافت شده و یا تولید شده در کارخانه، پس از قرار گیری تحت دمای بالا، تحت آزمایش های مقاومت فشاری ، مقاومت کششی به شیوه خمشی و سرعت امواج فراصوت قرار گرفته اند و با بتن شاهد مقایسه شده اند. نتایج نشان می دهد که بتن های حاوی الیاف بازیافت شده پس از قرارگیری تحت تغییرات درجه حرارت، به طور مختصر، افت مقاومت کمتری را نسبت به بتن های حاوی الیاف صنعتی تجربه می کنند. همچنین ارتباط معنا داری بین، سرعت امواج فراصوت پیش از حرارت دهی، و افت مقاومت بتن در دمای ۸۰۰ درجه ملاحظه می گردد.

Keywords:

بتن فوق توانمند , دمای بالا , خواص مکانیکی , الیاف فولادی , الیاف پلی پروپیلن